CANIMIN CESEDİ

1.bölüm

Çığıl'ın mutsuz olması sadece ailesi yüzünden mi yoksa her konu da kaybediyor olması mı? Her şeye rağmen mutluluğu tekrar tekrar araması mı?

Derdimi anlatacağım kimsem yokmuş meğer,zengin değiliz çalışarak büyüdüm 18 yaşına geldim git gide sorumluluklarım artmakta kendimi sigaraya veriyorum arkadaşlarım var param için yanımda olan beni sırtımdan bıçaklayan böyle bir hayat yaşıyorum bu da benim sınavım işte.

Bazen mutlu oluyorum bir saat sürüyor sonra eski hayatıma devam mutluluk ne kadar bilen var mı?

Benim bir aşkım var olmayacağını bile bile üstüne gittiğim bir aşk , olsun istiyorum bana ne kadar zarar verirse versin gözüm kör oldu bir kere gün gelir değmeyecek biri olduğunu fark edersem işte o zaman toparlanamam çünkü varımı yoğumu neyim varsa ona adadım adı Bora ömrümü verdiğim adam.

Bora benim canımı yakmayı çok sever ben üzülürüm dağılırım o mutlu olur bu sadece benim düşüncelerim mi yoksa gerçekten benim canımın yanması hoşuna mi gidiyor bana bunu hissettiren ne ? Bora'nın davranışları mı yoksa benim kurguladığım düşünceler mi ?

Of bilmiyorum

"Mutsuzluğa alışmak istemiyorum"diyorum kendi kendime fakat benim hayatımda huzur verecek biri yok.
Bora'nın beni mutlu etmesini öyle çok diledim ki Allah'tan mutluluğun ne olduğunu bana o ögretir sandım yine yanıldım.

Doyamıyorum ne bakmaya ne sevmeye kıyamıyorum nasıl bir izi var bende biri bana bunu anlatsın.

Ya da ben size anlatayım bir insanı çok seversin canını verircesine onun için her şeyi yaparsın karanlık hayatına ışık olur bir den sonrasında karanlık hayatını zindan eder nefes almak için bahaneler ararsın yapa yalnız kalırsın anlatmak atlatmak istersin olmaz yeni bir sayfa açıp güvenmek istersin güvenemezsin çünkü yıkıldın ondan başkası kaldıramaz dersin kendi kendine hayat işte çok garip değil mi?