Gisteren zat ik in mijn tuin
Tot mijn oksels in water
Met vrienden te praten
Toen ik een vallende ster boven mij
Langs zag suizen
Wenste ik dat onze paden zouden kruisen
Vandaag zit ik weer in mijn tuin
Hopend en starend
Naar de lichtjes ver van de aarde
Nu wacht ik op een vallende ster
Maar tevergeefs
Want de lichtjes geven geen licht meer
JE LEEST
Vijfenvijftig- Ongemakkelijk Plezier
PoetryDeel 3 van de reeks '22' Losse gedichten. onregelmatige updates 33-Kinderlijke Volwassenheid 44-Woorden Zijn Ook Mensen 55-Ongemakkelijk Plezier
