Peuken en een blikje pils
De tijd hier is bijna op
Maar de korte tijd die me hier nog rest
Lijkt een eeuwigheid te duren
Een eeuwigheid die in een oogwenk voorbij is
Peuken en een blikje pils
De stress voelt vreemd bekend
Continu drukkend en onderdrukt
Het onderdrukt me en laat me niet los
Al ligt de vrijheid onuitspreekbaar op het puntje van mijn tong
Mijn peuken zijn op
Mijn blikje is leeg
De druppel
Een traan
Ik huil
JE LEEST
Vijfenvijftig- Ongemakkelijk Plezier
PoetryDeel 3 van de reeks '22' Losse gedichten. onregelmatige updates 33-Kinderlijke Volwassenheid 44-Woorden Zijn Ook Mensen 55-Ongemakkelijk Plezier
