Bullying

#4 ευχαρίστηση

-"Μαρινε"είπα και η καρδιά μου πήγε να σπάσει

Οχιιι

-"αχαχχα"αρχισε να γελάει

Από το πουθενά πετάχτηκε η Καρα

-"Δεν μας περιμένες ε?"είπε η Καρα

-"Θα περάσουμε τέλεια σήμερα Γουρουνι " πετάχτηκε ο Λουκ

Μετά από 5 δευτερόλεπτα εμφανίστηκαν ο Αλεξ

Ο λουκ που είναι σκέφτηκα...

-"Τι θελετε;"είπα με θυμό

-"Αυτό που πάντα κάναμε"είπε ο Αλεξ

-"Έχασες κάνα κιλό κωλοχοντρη" Είπε η Καρα..

-"Ότι θέλω θα κάνω " είπα κι έσφιξα τις γροθιες μου

-"Σκασε ρε μαλακισμενο υψωνεις και φωνή " είπε ο Λουκ ενώ με πλησίασε απειλιτικα

Τον αγνοησα.

-"Και μετά Απορεις που καμία κοπέλα δεν σε θελει για φίλη ούτε ένα κιλο δεν μπορείς να χάσεις " είπε η Καρα

-"Κι όμως υπάρχουν Καρα μου άτομα που δεν σκέφτονται μόνο την εμφάνιση όπως εσύ...δέν διαλέγουν φίλους μόνο για αυτό"ειπα

-"Στα παραμύθια κούκλα μου"ειπε ο Μαρίνος

-"Ρε φίλε δεν έχετε τίποτα άλλο να κάνετε από το να με κοροϊδεύετε γαμωτο μου"ειπα και βουρκωσα

-"Πάρτο σαν καλό είσαι διασκέδαση και γέλιο για καποιους χαχαχα " είπε ο Λουκ

Πωω τους μαλακες δεν μπορω αλλο

-"Σταματά " ακούω μια γνωστή φωνή...

Ήταν ο Ιασονας..?..?..?

Γτφ

Ο ιασονας?

-"Ιασονα;"είπε η Καρα με απορία

-"Σταματα και συ " είπε ο Ιασονας

Θα με υπερασπιστεί...;;τι φαση;

-"Τι επαθες ρε μαλακα "του πε ο Αλεξ

-"Εννοούσα αφήστε με να της μιλήσω γω " είπε ο Ιασονας και γέλασε πονηρά...

Απομακρυνθηκαν όλοι...έμεινα εγώ και ο Ιασονας...

-"Τώρα οι 2 μας .."

Ξεροκαταπια.

Και ήμουν έτοιμη να νιώσω τον πόνο.

Δεν το πιστεύω ότι αμφεβαλλα...για τον χαρακτήρα του...έστω και για 1 λεπτο είναι πολύ.

Μου έδωσε ένα δυνατό χαστουκι

-"Φρικιο"ειπε

Πόνεσε τόσο που σίγουρα άφησε κοκκινιλα τουλάχιστον δεν έπεσα κατω...

-"Θα σε χτυπάω μέχρι να πεθάνεις...με την εμφάνιση σου καταστρέφεις την κοινωνία"

Προσπάθησα να μην κλαψω και τα κατάφερα..έσφιξα τα δόντια μου τις γροθιες μου και είπα αποφασισμένη

-"Κι όμως μην ανυσηχεις σε ένα μήνα φεύγω από το σχολείο...βρες άλλο θύμα να χτυπας..ηλιθιε"

Τι του πα θεε μου...πρώτη φορά του μιλώ έτσι

Έφυγα.

Έτρεξα.

Και δεν με σταματησε.ε

Πριν φύγω είδα μια περίεργη έκφραση σαν λύπης

Λύπηθηκε επειδή θα χάσει την ευχαρίστηση του....

ΕΜΈΝΑ.

Πήγα σπίτι μου ..Άνοιξα την πόρτα Μπήκα μεσα

-"Αμελια που ησουνα;είπες 15 λεπτά έχει περάσει μια ώρα"ειπε ο μπαμπάς μου νευριασμενος

-"Αμελια έχεις σχολείο αύριο συνέλθε πήγαινε κοιμησου"

Ήταν και οι 2 νευριασμενοι.

-"συγγνωμη"ειπα μουρμουριζοντας

Και πήγα στο δωμάτιο μου.

Ξαπλωσα άρχισα να κλαιω σιγανα
Για το ότι είμαι τόσο ηλιθια που την πατησα

Αλλά νιώθω περισσότερο περήφανη που γενικά τον τελευταίο καιρό έχω θάρρος και υπετασπιζομαι τον εαυτό μου..

Έπεσα για ύπνο και κοιμήθηκα.