Bölüm 2

18 0 0
                                    




Hoca içeri girip masasına yerleştiği zaman bende telefonumu çantam atıp ders için not tutmak için defterimi çıkardım ah şu yanımdaki salağı gözarda etmeye çalışıyorken bana baktığını hissettiğim an dönüp dik dik bakmıştım ama bakmayı kesmedi tabi ki ne inatçı çocuk diye içimden geçirdim derse döndüm hocanın anlattıklarını not almaya başladım üzerideki gözleri umursamamaya çalışarak dersin bitmesine yirmi dakika vardı bugünü sakin atlatmaya çalışıyordum nasıl olacak bende bilmiyorum açıkcası kafamdaki düşünceler bir kenara ittip dersin bitmesini bekledim telefon çalmaya başlayınca arayanın kim olduğuna baktım Dolunay dı ben dersteyken aramaz normalde birşeyler olduğunu anlamakta geç kaldım müsaade isteyip dersten çıkıp cevapladım

     'Alo' sesindeki telaşı anlamakta geç kalmamıştım

 
'efendim canım'

    'ne yapıyorsun dersteydin seni rahatsız etmek istemezdim ama bir şey oldu' sesini sadece tutmaya çalıştı pek becerdiği söylenemez ben onun sesinden bile nasıl bir davranış içinde anlayacak kadar iyi tanıyordum

   'sorun değil. Seni dinliyorum. Dolunay sorun ne'  yine ne oldu demekten alamadım kendimi tabi bunu içimden söyledim

    'şey Benan nasıl söyleceğimi bilmiyorum'  sesindeki telaş iyice kendini göstermeye başladı


    'ne olduysa söyler misin? Lafı ağzında geveleyip durma' sesimi düz tutmaya çalışsamda iyice sinirlendiğini anlamaması mümkün değildi

   'şey sakin olmaya çalış ama lütfen bu haberi nasıl vereceğimi bilmiyorum çok düşündüm aslında söylemek istemedim ama bilmeye hakkın olduğunu düşünüyorum' derin bir nefes aldı 'o nişanlandı bilmeki isteyeceğini düşündüm' derin bir sessizliğe büründü 'o nişanlandı' aklımda kaç defa duvarlara çaptığını bile bilmiyorum şok oldum.

   'Bir şey söyle Benan lütfen susma iki gün sonra yanında olucam canım lütfen kendini bırakma'tekrar konuşmasıyla girdiğim şoktan çıktım

   'D-Dola-nay g-gelmene gerek yok biliyorsun önemli bir konu değil boşver o yüzden benim kapatmam gerek derse gireceğim. Görüşürüz' cevap vemesini beklemeden kapattım ayaklarımı hissetmiyordum hatta bedenimi ne olmuştu birden böyle herşeyi bitmiştim benim için önceden neden böyle oldum bilinmezteyken kolumda hissettiğim elle kendime geldim yan tarafımı döndüğümde Korhan ı görmemle kendimi toprlamaya çalıştım kolumu ellinden çekerek kurtuldum ne oluyordu kafam bilinmezlikteyken kafamı iki yana sallayıp konuşmaya başladım

   'senin burda ne işin var'

   'telaşlı bir şekilde çıkıncam merak ettim' yüzündeki ifadeye bile anlam vermedim

   'seni ilgilendirmez sen kimsin ki beni merak ediyorsun' bütün sinirimi ondan çıkarmak istercesine kükredim resmen

   'tanıştığımızı zannediyordum ben Korhan' yüzündeki şaşkın ifadeyle bana bakıyordu

     'kim olduğun umurumda değil beni yalnız bırak hemen bir daha' sesimde itiraz istemeyen bir ses takındım

    'kötü bir niyetim yoktu sadece...' sustu arkasını döndü adım attı gittiğini görüncebaşım önüme düştü resmen gözlerim buğulandı vücudumu hissetmiyordum kafamın içindeki ses tekrar yankılandı 'o nişanlandı' kendimi taşıyamadım o an dizlerimin üstüne düşüm ayaklarıma ağır geldi vücudum kaldırmadı içimin kaldırmadığı gibi ayaklarımda kaldıramadı bu yükü Bir şey hissetmiyordum nefes almakta zorluk çekmeye başladım yine işte kriz geliyorum demiyordu gözlerim kararmaya başladı olduğum yere yığıldımtek gördüğüm şeye bana doğru koşan biri olduğu gerisi karanlık.

KENDİNDEN KAÇIŞHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin