All I Need Is Your Love ( Tony Stark)

Let me fix this.

İyi okumalar !

Gözlerimi alarmın kalp ritmini hızlandıran sesiyle aniden açtım. Gözlerimin ortama alışması için bir kaç dakikası vardı ki bununla beraber beyaz bir ışıktan başka bir şey göremiyordum. Gözlerimi bir kaç kez kapatıp açtıktan sonra alarmı sonunda görüp kapatabilmiştim. Saat 6:00 gösteriyordu. Bugün normal bir gün gibi olsa da benim için önemliydi. Bugün son sınıfın ilk günüydü. Sonunda bitmiş olmasının sevincini yaşarken bir yandan da üniversite için heyecanlanıyordum. 3 Sene boyunca - bu seneyi saymıyorum- çok sıkı çalışmıştım. Hiçbir şeyi umursamıyordum. Okula gidiyor ardından eve gelip bir şeyler yedikten sonra kütüphaneye gidiyordum. Bunlar diğer insanların aksine beni mutlu eden şeylerdi. Bir şeyler ile uğraşmayı seviyordum. En azından bazı şeyleri düşünmekten uzak kalıyordum ki bu benim için mükemmel. 2. Senem oldukça zorlamıştı beni. Annem ve babamın ayrılığı derslerimi de etklilemişti. Ancak sene sonunda toparlayabilmiştim. Annem ve babam ayrıldığından beri babamla yaşıyordum. O benim için çok farklı birisiydi. Babamdı ancak onun yanında en yakın arkadaşımdı. Küçüklüğümden beri ne zaman beni üzen bir olay olsa o anlardı ve neler olduğunu bana anlattırırdı. Bir çözüm bulurduk ve ona sarılırdım. Babamın aksine annem çok farklıydı. Ona hiçbir zaman üzüldüğüm bir olayı veya okulda başıma gelen bir şeyi anlatamazdım. Belki anlatsam dinlerdi ama cesaret edemiyordum. Annem ya sevgisini içinde yaşayan insanlardandı ya da sevmiyordu. İkinci tercihi düşünmek her zaman acı veriyor. Annemle hiçbir zaman babamla olduğum kadar yakın olamadım. Onda bir şeyler vardı ve ben hâlâ çözemiyordum. Babamın bu yıl vefatından sonra zaten çok az bir süre görüşmüş olduğum annemle şimdi hiç görüşmez olmuştum. Bir yerde yarı zamanlı olarak çalışıp ayriyetten babamın bıraktığı para ile bir ev bulabilmiştim. Yalnız yaşıyorum ve mutluyum. Yalnız kalmak= fazla düşünmek olduğu için geleceğim ile ilgili kararlar vermeye başlamıştım. İstediğim bölüm Hukuk bölümüydü. Ancak artık burada kalmak istemiyordum. Bu yüzden şimdiden para biriktirmeye başladım. İşten kazandığım ve az kalmış olsada babamın bıraktığı para sayesinde yurt dışında okuyabilecektim. Londra'da okumaya karar vermiştim. Londra her zaman aklımın bir köşesinde duruyordu. Londra'yı ilk defa babamla izlediğimiz bir filmde görmüştüm. Bana inanılmaz bir yer gibi gelmişti ve o zamandan beri ne zaman televizyonda Londra'yı görsem babama konuyu açıyor ve uzun bir konuşmaya giriyorduk. Kısacası Londra benim hayalimdi.

~~~~

Kısa bir banyo arasından sonra kıyafetlerimi giyinmeye başladım. Gri pantolonumun üstüne elime ilk aldığım tişörtü giyindikten sonra mutfağa yöneldim. Zaman hızla ilerliyordu. Bu yüzden kendime hızlıca bir şeyler hazırladım. Kahvaltıdan sonra tekrardan banyoya gidip dişlerimi fırçaladım ve saçımı yapmaya başladım. Saçımı tepeden toplayarak basite kaçmıştım ancak zamanım yoktu. Çoktan evden çıkmış olmam lazımdı. Çantamı aldım ve kapıyı kitleyerek metroya doğru hızlı adımlarla ilerledim. Biraz bekledikten sonra sonunda içerideydim ve boş bir yer bulup oturdum. Bir kaç dakika sonra okula yaklaşmıştım. Hızlı adımlarla okula girdim ve sınıfa çıkmaya başladım. Bahçede kimse yoktu. Ya ben geç kalmıştım ya da kimse ilk günden gelmemişti. Sınıfa doğru resmen koşuyordum. Sınıf kapısını açtım ve neredeyse göğüs kafesimden çıkacak olan kalbim rahatlamıştı. Daha hoca gelmemişti ve sınıf neredeyse boştu. Emily'i görünce daha da mutlu olmuştum ancak o beni daha görmemişti. Muhtemelen müzik dinliyordu. Yanına gittim ve kulaklıklarını çıkarıp aniden sarıldı. Emily benim çocukluk arkadaşımdı. Onun yeri bende ayrıydı. Beni çok iyi tanıyordu. En iyi olduğum zamanlarda yanımdaydı ve en kötü olduğum zamanlarda da. Bu hep böyle devam edecekti. " İnanamıyorum Sophie ! Seni bu kadar özleyeceğimi tahmin edemezdim. " " Bende seni çok özledim Emily. " Daha hiçbir şey konuşamamışken sınıfın kapısı aniden açıldı ve fizikçi geldi. Yine 4 senedir kendinden hiçbir şey kaybetmeyerek ne öğrencilerin suratına baktı ne de günaydın dedi. Kendi kendimize ayağı kalkıp oturduk. Emily'e kısa bir göz devirme seansından sonra fizikçi konuşmaya başladı. İşte başlıyoruz.

~~~~~

8 saatin nasıl geçtiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ve bilin bakalım kimin en yakın arkadaşı ilk dersten sonra okuldan gitmek zorunda kaldı ? Doğru, benim ! Emily ile hiçbir şey konuşamamıştık ve kendimi yalnız hissediyordum. Bu yüzden kütüphaneye adımlarımı çevirdim. Bu sene çok önemliydi. Artık her şey bitiyordu ve daha sıkı çalışmalıydım. Raftan aldığım ileri matematik kitabını masanın üzerine koydum ve çalışmaya başladım. Zaman nasıl ilerliyordu bilmiyordum. Sadece zil seslerinde kütüphaneden çıkıyordum ki o da zaten sınıfa gitmek içindi. Bütün günümü kütüphanede harcamıştım. Son ders zili çaldıktan sonra çantamı toparladım ve son bir kez kütüphaneye gittim. "Merhaba bu kitabı bir haftalığına alabilir miyim ? " Elimdeki ileri matematik kitabını bayan gösterdikten sonra " Tabi alabilirsin ancak lütfen yıpratma. Senden sonraki kişilere de lazım. " " Tabikide. " diyip kitabı çantama koydum. Hava güzeldi. Yani en azından benim için güzeldi. Bulutluydu ve esiyordu. Böyle havaları favori havam ilân etmiştim. Bu yüzden metro değilde yürümeyi tercih ettim. Rüzgarın yüzüme vurduğu dakikalar özgürlüktü. Uzun bir yürüyüşten sonra eve varmıştım. Çantamı odama çıkardım ve bir şeyler yemek için mutfağa geçtim. Bir kaç bir şey hazırladıktan sonra odama geçip aldığım kitabı incelemeye başladım. Okulda zaten fazlasıyla haşır neşir olmuştum ancak fazla inceleyememiş sadece ihtiyacım olan konulara bakmıştım. Bütün sayfalarını hızlıca çevirirken içinden bir kağıt düştü. A4 kağıdından koparılma gibi duruyordu. Kağıdı inceledikten sonra yavaşça kağıdı açtım.
"Acılarını ve hayal kırıklılıklarını biliyorum. Sadece düzeltmeme izin ver. - TS "

Merhaba ! Umarım hikayenin konusunu beğenmişsinizdir. İlk bölümde karakterleri ve olayı anlatmak istedim. Lütfen beğenmeyi unutmayın. Hoşlanmadığınız veya beğendiğiniz kısımları yorum atarak paylaşmayı unutmayın ! Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.