Het leven van: Hermelien Griffel.

~4~

De Sorteerhoed begon te praten. 'Aah nieuwe gezichten, welkom op Zweinstein'. Het werd even stil, maar daarna begon de Sorteerhoed te zingen.

Ik ben misschien wat sjofel,
Maar dat is de buitenkant,
Niemand weet zo goed als ik,
Van de hoed en van de rand.
Op gebreide mutsen kijk ik neer,
En ook op hoge hoeden,
Ik ben de Sorteerhoed van de school,
En weet meer dan je zal vermoeden.
Al puilen de geheimen uit je hoofd,
De Sorteerhoed ziet ze vast,
Dus zet me op, dan zeg ik je,
Wat het beste bij je past.
Misschien hoor je bij Griffoendor,
Bekend om zijn dapperheid,
Ja, ridderlijkheid en durf en lef,
Is wat Griffoendor onderscheidt.
Misschien hoor je bij Huffelpuf,
Vind je hard werken oké,
Huffelpuffers blinken uit door trouw,
En hebben geduld voor twee.
En bij het wijze Ravenklauw,
Vinden mensen met verstand,
Die geleerd, en bij de pinken zijn,
Altijd wel een geestverwant.
Misschien voel je je pas werkelijk thuis,
Als je naam bij Zwadderich prijkt.
Die sluwe lui schuwen echt niets,
Als hun doel maar wordt bereikt.
Dus raak vooral niet in paniek,
Zet me rustig op je kop,
Al ben ik een hoed,ik heb van jou,
Vast een vrij hoog petje op!

Toen de Sorteerhoed uitgezongen was, barstte de hele zaal in luid gejuich en geklap.
Het werd weer stil toen Professor Anderling begon te praten.
'Als ik je naam noemt ga je op het krukje zitten, en dan zet ik de hoed op'.
'Hannah Albedil'. Een meisje met een roze gezicht en blonde vlechten liep naar voren.
De Sorteerhoed begon even na te denken maar riep uiteindelijk: 'HUFFELPUF'. De tafel van Huffelpuf klapte.

Na lang wachten hoorde ik eindelijk mijn naam. 'Hermelien Griffel'. Ik liep rustig naar voren en ging op het krukje zitten. Professor Anderling zette de Sorteerhoed op. 'Erg slim ben je, en je hebt ook talent'. 'Ik denk dat ik het al wel weet'. 'GRIFFOENDOR!'. Ik was blij en opgelucht liep ik naar de tafel van Griffoendor. Een jongen met rood haar, vast een broer van Ron, verwelkomde me bij Griffoendor. Toen iedereen gesorteerd was, stond Professor Perkamentus op. 'Welkom op Zweinstein'. 'Ik wil graag de eerste jaars een mededeling geven. Het verboden bos is verboden terrein voor alle leerlingen. De eerstejaars mogen ook nog eens goed in hun oren knopen, dat de gang op de derde verdieping streng verboden is voor iedereen, die geen pijnlijke dood wilt sterven'. En daarmee eindigde Professor Perkamentus zijn preek. 'Eet smakelijk allemaal'. De tafel stond opeens vol met lekkere hapjes zoals, kip, kalkoen, pudding en nog veel meer lekkere dingen. Ron die had zijn bord al gelijk vol met kip gedaan. Toen Ron weer een kippenpoot wou pakken, kwam er opeens een wit gedaante uit de schaal. Een paar kinderen schrokken. Percy zei: Hallo meneer Hendrik, heef tu een leuke zomer gehad?'. 'Oohh, het was zo leuk', hij wendde zich naar de groep eerstejaars. 'Welkom in Griffoendor'. Hendrik vloog de schaal uit en bleef een beetje boven de tafel zweven. Ron draaide zich met een ruk om. 'Ik ken u, u bent Haast Onthoofde Henk', zei Ron opgewekt. 'Noem me liever meneer Hendrik'. 'Haast onthoofd?', vroeg ik verbaasd', hoe kan je haast onthoofd zijn'. 'Nou zo', meneer Hendrik greep zijn kraag en trok eraan. Zijn hoofd viel van zijn nek, het zat nog maar met een paar draadjes vast. Ik schrok van wat ik zag, het was walgelijk. Hendrik zette zijn hoofd weer rscht en vloog weg, toen hij wegvloog kwamen alle andere geesten. Ze zweefden boven de tafels, langs mensen en een geest riep dat hij de nieuwe gezichten eens flink laat schrikken. 'Laat dat Foppe', zei Professor Anderling. 'Wie is Foppe?'.Percy zuchtte, 'Foppe is voor mij een klopgeest, hij doet altijd gemene streken uithalen met eerstejaars, maar ook wel met andere jaars. Negeer hem maar gewoon', zei hij ook tegen de andere eerstejaars van Griffoendor'.

Toen iedereen was uitgegeten, stond Professor Perkamentus op. 'Hopelijk hebben jullie genoten van dit heerlijke feestmaal, de klassenoudste breng jullie eerstejaars naar de slaapkamers. Slaap lekker allemaal'. Percy stond op en riep dat we hem moesten volgen. We liepen de Grote Zaal uit en gingen naar een hal waar heel veel trappen waren. Percy stopte voor een van de trappen. 'Is iedereen er?, mooi zo. We gaan zometeen naar boven, maar let asjeblieft op de trappen, ze kunnen soms veranderen'. Percy liep de trappen op en ik en de rest volgde hem. Percy stopte voor een portret met een dame in een roze jurk. 'Caput Draconis', zei Percy luid en duidelijk. Het portret vloog open, en Percy liep door het gat. 'Oke, kom allemaal even om me heen staan'. Caput Draconis is het wachtwoord om in de leerlingen kamer te komen, elk jaar veranderd het wachtwoord. De jongensslaapzalen zijn links de trap op, de meisjesslaapzalen hetzelfde maar dan rechts.

Weer een nieuw hoofdstuk👏👏
Hopelijk vinden jullie dit hoofdstuk net zo leuk.
Doeggg👋👋