İLİKLERİNE SUSA

Adsız Bölüm 1

Sigaranın dumanını bir kez daha çektim,çektiğim dumanın içimde oluşturduğu boğucu tadı seviyordum ama yetmiyordu daha fazlası gerekliydi. sanki daha fazla boğucu tad lazımdı her bir sigaranın ardından, nefesimi kesip boğucu havanın etkisinde herşeyi unutmam lazımdı derdim. Oysaki eskiden geçmişteki acılarıma dayanamıyacak kadar olduğumda ilk bi izmaritle başlayıp, ardından boğuluna kadar içiyordum. aptaldım yada küçüktüm kendimce acılarımı başka acılarla unutmaya çalışıyordum ,bu yaptığımın saçma olduğunu ilerde geleceğimde yaşadıklarımın beni dahada bitirdiğinde aslında dahada güçlenerek kalktığımın farkında olucaktım işte o zaman bile isteye kendime acı verdikcektim ,yeri gelecekti kendime zarar vericektim ,yeri gelicekti unutamadıklarımı hatırladıkça hiddetlenip kendimi değiştircektim ...

Boşboş duvara bakıp kahkaha attım aklıma hep o gelince kahkaha atardım. dışardakinler yada beni uzaktan görenler deli sansalarda bu kötü birşey değildi. aptal insanlar hep ne kadar gereksiz olduklarını bana karşı kanıtlamışlardı. Eğer o aklıma geldiğinde duygularıma yenik düşüp ağlasaydım her onu özlediğimde dinmezdi bu yaşlarım benim dinmeyen yaşlarımı gördükçe bana acıyan bakışlarını görmem çıldırtırdı .sonrada beni teselli ettiklerini sanıp unutsursunla başlayıp daha iyisine layıksınla cümleler kurmaları sizce acı verici değilmiydi .ağladığımı görmemeleri ,duymamalari lazımdı kahkaham bilinmeliydi çünki her insan kahkaha içinde haykırarak ağlamayı bilmezdi .bilinen tek şey sadece kahkahanin mutluluğun temsili olmasıydı .

Ulan diye haykırasım geliyordu. Bazen ben bilmiyormuyum onu unutmayı şuram oraya hergeçen gün dahada derine saplanan acıyı ben size nasıl anlatıyım . olmuyor abi size hangi yazarın mutsuz sonla biten kitabını anlatıyım, yada hangi dörtlüğe özlemimi sığdırıyım yada hangi şarkı sözünde gözyaşlarımım sebeni aktarıyım.Cok isterdim vice gibi onun bana öğrettiği duyguları sesime esinlenmesini ..Enes Alper gibi hiç olmazsa saçın kokulu yastığına bile razıyım diyerek kokunu nasıl özlediğimi anlatmayı ..Olmuyor söz konusu sen olunca ben ben olmuyorum ....

Kendime diyorum aynı hatayı yapmıcaksın özlemin oksijeni yitirdiğinde bile affetmiceksin .affetmek bir kez yetmedi hayatımı sikmen. bir daha sik demekti ,yada kendini salak yerine koymak demekti .eğer affedersen o aynı hatayı yine yapacak bile isteye çünki bir kez affetti o beni bir daha affeder düşüncesi oluşacak ve kalbinin paramparça oluşunu görmek demekti .hazırmıydım kalbimi paramparça görmeye sanmam .sen her affettiginde kendi kalbine bir kesik atıyorsun öykü diyerek kendimi dizginlemeye çalışıyordum.

Bana en büyük öğrettiği şey kimseye güvenmemem gerektiğini kimseye güvenmiyordum .. Acılarımın bana öğrettiği ise herkesi dinleyip akıl verip derdimi unutturmayı .Zaten beni okudukça anlıcaksınız. en büyük dostumun kendim olduğunu .herkese bedelini ödiceğim derecede sırrımı verdim zayıf yönümü bulduklarını sanan herkesin şah mat diye bana karşı yaptığı tek hamlede piyon olduklarını öğrenicektiler ve her öğrenen kişinin kendi sonunu yapıp hayatımdan ebediyen çıktını ..