ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΗΤΤΑ

"Που βρισκεται ο Κραηβεν"
"Ειναι μακρια πολυ μακρια,οταν εμαθε οτι η Κριστι ηταν μερος της ομαδας θα κανει οτι μπορει για να μην την παρουμε πισω"
"Που ειναι"
"Μαδαδασκαρη"
"Πως το ξερεις?"ειπε η Demy
"Τουλαχισυον ετσι δειχνουν τα ρανταρ"
"Ποτε φευγουμε;"
"Αυριο κιολας "
                                                                                                       ΜΑΔΑΔΑΣΚΑΡΗ
"Ποτε φτανουμε"γκρινιαξε ο Γιωργος
"Υπομονη ξανθουλη"ειπε η Demy
"Ποιον ειπες ξανθουλη "
"Εσενα"
"Και γιατι να κανεις κατι τετοιο;"
"Γιατι εισαι ξανθος,μηπως;"
"Αα σωστα οποτεε τι νεα;"
"Λοιπον παιδια εκει κατω δεν ειναι πολη αλλα ζουγκλα με ερηπια και μεσα σε ενα απο αυτα ειναι ο Κρεηβεν αλλα προσεξτε"ειπε σοβαρα η Smith διακοπτοντας αυτη την "ιδιοφυες" συζητηση
"ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ!! ΦΥΓΑΤΕ"
Μια καταπακτη ανοιξε και πεσαμε απο το αεροπλανο τραβηξαμε τα αλεξιπτωτα και φτασαμε ομαλα το γεματο γρασιδι εδαφος.
"Παμε παιδια"
Προχωρισαμε μεσα στη ζουγκλα το πρωτο ερειπιο που βρηκαμε εμοιαζε με πολυ παλιο καστρο.
"Η πορτα ειναι σφραγισμενη ειπε ο Γιωργος.Τοτε του ειπα να σπροξουμε μαζι,ετσι πηραμε φορα τρεξαμε και ...μπαμ η πορτα ανοιξε αλλα εμεις πεσαμε σε μια τρυπα που οδηγουσε κατω απο το σπιτι.
"DEMY  ΒΟΗΘΕΙΑ!"
"ΚΡΑΤΗΘΕΙΤΕ ΕΡΧΟΜΑΙ!"
ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ DEMY:ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ,ΑΑ ΤΟ ΒΡΗΚΑ!
"Παιδια πιαστε!"ειπε και πεταξε ενα σκοινι που δενοταν με μια απο τις κολωνες του σπιτιου.
"Πραβο!" Ειπαμε οταν σκαρφαλωναμε.
"Παμε στο επομενο"

Περπατουσαμε πολυ ωρα μεχρι που βρηκαμε ενα παλιο σπιτι αλλα ειμασταν τοσο κουρασμενοι που στησαμε τους υπνοσακους μας και κοιμηθηκαμε🌘.Την αλλη μερα μπηκαμε μεσα στο παλιο σπιτι.
"

Ιου αυτο το σπιτι μυριζει σαν τον παππου μου"ειπα με αηδια
"Μα μου ειχες πει οτι ο παππους σου πεθανε πριν 2 χρονια!" ειπε ο Γιωργος
"Ακριβως η μυρωδια των πεθαμενων!"
"Λετε να..." ειπε διστακτικα η Demy
"Οχι δεν γινεται!"ειπα δυνατα και μπηκα στο σπιτι,υστερα ακολουθησαν και οι αλλοι.Ηταν ενα ευρυχωρο σπιτι με μεγαλο σαλονι ξυσμενους τοιχους και κατι ξυλινες σκαλες.
"Ποιος θα εφτιαχνε σπιτι στη μεση της ζουγκλας"ρωτησε ο Γιωργος
"Δεν ηταν παντα ζουγκλα ανοητε!"απαντησε η Demy
Προχορησα μεχρι τις σκαλες εκει ομως εμεινα,ακουσα φωνες απο πανω.
"Παιδια καποιος ειναι πανω" ψιθηρησα
Ανεβηκα προσεκτικα τις ξυλινες σκαλες
"...θα την παραδωσουμε το πρωι στο αυεντικο μεχρι τοτε το γλυκο κοριτσακι εχει πεσει στα χερια μας" ελεγαν οι φωνες στον επανω οροφο. Μολις το ακουσα αυτο ετρεξα κλοτσισα την πορτα δυο αντρες χωρις οπλα καθοντουσαν σε δυο καρεκλες και η Κριστι ηταν δεμενη και ειχε στο στομα δεμενο ενα πανι.
"Αφηστε την !" ειπα αρπαζοντας το πιστολι στην τσεπη μου
" χαχαχαχα δεν τολμας να πυρο...αααααα το ποδι μου"ειχα πυροβολισει το ποδι του
"ΠΑΙΔΙΑ!"Φωναξα τα δυο παιδια παιταχτηαν με τα πιστολια σημαδευοντας τους
"Ακινητοι"Ελισα την Κριστι και πηρα την Smith
"Ελα να μας παρεις τωρα!"ειπα
Βγηκα εξω με τα παιδια και ρηξαμε μια βιβλιοθηκη στην πορτα για να μην βγουνε, κι ετσι ειχαμε τον χρονο να τρεξουμε εξω που μας περιμενε ενα ελικοπτερο μπηκαμε μεσα και πριν απογειοθουμε ειδαμε τους δυο αντεες να τρεχουν (δηλαδη να τρεχει ο ενας και να κουβαλαει τον αλλον γιατι το ποδι του ειχε ακομα μεγαλη πληγη) γεματοι σκονη
"ΞΕΚΙΝΑ!" φωναξα στον πιλοτο.
Πετουσαμε για πολλες ωρες μεχρι να φτασουμε στη βαση χωρις να πουμε λεξη.
"Σε ευχαριστω που με βρηκες" ειπε και μου εδωσε μια αγκαλια
"..."
"Λοιπον παιδια η αποστολη ολοκληρωθηκε αλλα η υπολοιπη ιστορια οχι."
"Που ειναι πια ο Κραηβεν"
"Οταν τον βρω θα του σπασω τα μουτρα" ειπε θυμωμενη η Κριστι
"Εεεε συγνωμη επειδη ηθελες να του σπασεις τα μουτρα δεν σε επιασαν αιχμαλωτη?"
"Σε κανεναν δεν αρεσουν εξυπνακηδες Γιωργο!"
" Μα .... Αου " Η Κριστι του εριξε μπουνια στην κοιλια.Τοτε η Smith ετρεξε και φωναξε πολυ δυνατα
"Ο Κραηβεν ξαναχτυπησ..."
"SMITH!!!!" Ενα ματωμενο μαχαιρι ειχε τρυπησει την κοιλια της και δεν ηταν ο Κραηβεν αλλα ακομα ενα τσιρακι του. Πηγα να τον πυροβολησω αλλα σκεφτηκα οτι αν τον σκοτονα δεν θα μαθαινα τι ειχε σκοπο να κανει ο εχθρος,ετσι του εριξα ενα βελακι υπνωσης που διαρκει 10 λεπτα ετσι ειχαμε τον χρονο να τον δεσουμε μεχρι που ξυπνησε
"Αφηστε με να φυγω!"  φωναξε
"Αληθεια πιστευες οτι αυτο θα πιασει;"
"Εεε οχι αλλα συνηθως αυτο δεν λενε οι ομηροι;"
"Που ειναι το αυεντκο σου"
"Αν σας πω θα με αφησετε να φυγω"
"Οκ"
"Ειναι στον λευκο οικο και αυτη τη στιγμη κλεβει τον χειριστη ολης της τεχνολογιας που διαθετει, θα αδειασει καθε πιστοτικη καρτα που εχει ενας πολιτης και θα ριξει την Αμερικη για παντα στο σκοταδι, αυτα ειναι ολα τωρα λυστε με!"
"Ευχαριστω αλλα, δεν το νομιζω😊"
Ειπα και εφυγα σφαιρα για το ελικοπτερο.Μπηκαμε μεσα και ειπα
"Σου ερχομαι Κραηβεν"
Το οχημα σηκοθηκε στον αερα καπου στα 200 ποδια και με τα προχωρησα με μεγαλη ταχυτητα.
" Πας πολυ γρηγορα ζαλιζομαι" φωναξε η Κριστι
"Προτιμας να γλητωσει ο Κραηβεν!?"
"Οχι αλλα αν συνεχισεις ετσι θα πεσουμε!"
" ΚΩΣΤΑ ΠΡΟΣΕΞΕ!!!"
ΜΠΑΜ!!! Το ελικοπτερο επεσε πανω στον πυργο του Αιφελ, αυτον στο las vegas. Το ελικοπτερο συντρηφτηκε και αρχησε να πεφτει ολοι ειχαν χτυπησει εκτος απο εμενα! Δεν ηξερα τι να κανω εδεσα τη βοηθητικη ζωνη μου και επιασα και τους τρεις απο τις δικες τους ζωνες και πατησα εκτοξευση τα καθησματα μας εκτοξευσαν στον αερα και ανοιξα το αλεξιπτοτο αυτα εγιναν μεσα σε 2 δευτερολεπτα πριν το ελικοπτερο γινει θρυψαλα στο εδαφος . Σκεφτηκα εγω φταιω παλι τωρα μπορει κανενας απο τους φιλους μου να ειναι...νεκρος ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΜΟΥ! μολις πατησα τα ποδια μου στο εδαφος ελυσα απο τη ζωνη μου απο τις δικες τους και αμεσως μετα καλεσα αμεσως ασθενοφορο...
"ΝΑΙ,ΝΑΙ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ ΦΕΡΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΙΑ ΤΟΥ VEGAS...ΑΜΕΣΩΣ!
Περασε ακριβως ενα λεπτο μεχρι να ακουσω τη συρηνα. Δυο αντρες με λευκες στολες ετρεξαν και σηκωσαν πρωτα τα δυο ποριτσια και μετα τον Γιωργο ,τελικα ειχαν ερθει 3 ασθενοφορα εγω μπηκα σε αυτο που ηταν μεσα η Κριστι το ασθενοφορο ετρεχε πολυ. Οταν ειδα την Κριστι με την μασκα οξυγωνου αρχισα να κλαιω δεν με ενοιαζε να το κρυψω. Σε 1 λεπτο ειχαμε φτασει στα επιγοντα μετεφεραν τρεχοντας τα παιδια σε τρια μεγαλα δωματι, ηταν 24:00
Πηγα να περιμενω στον διαδρομο, καθησα σε μια καρεκλα και σκεφτηκα για το τι μπρει να ειχαν παθει δε με ενοιαζε τιποτα αλλο ουτε καν η πανισχυρη συσκευη που αυτη τη στιγμη ο Κραηβεν ειχε στα χερια του. Καθουμουνα πολυ ωρα εκει μεχρι που με επιασε )ο υπνος στις 3:00. Πρωτη φορα μετα απο τοσο καιρο δεν ειδα το συνηθυσμενο ονειρο αλλα ξαναειδα το δυστηχημα...
~~Προτιμας να γλυτωσει ο Κραηβεν~~
~~Οχι αλλα αν συνεχισεις θα πεσουμε~~
~~ΚΩΣΤΑ ΠΡΟΣΕΞΕ!!!~~
~~ΜΠΑΜ!!!~~
Αυτος ο διαλογος ακουγοταν μονο στο καφαλι μου.
"Ξυπνα αγορι μου ξυπνα" ελεγε ενας γιατρος που στεκοταν απο πανω μου
Εγω ξεπηδηξα απο την καρεκλα και τον κοιταξα ηταν 8:00
"Γιατρε εχετε νεα για το θεμα μου?!"
"Αν μου απαντησεις σε καποιες ερωτησεις πρωτα"
Με ρωτησε τι εγινε με το ελικοπτερο. Χωρις αλλη επιλογη μιλησα και του ειπα τα παντα.