Mersin de yaşıyordum bu arada. Mersin e gelmiştim annem abimi ve beni çağırmıştı.Bize şu cümleyi söylemişti.
-Benim aklımda burdan taşınmak fikri var ama benim fikrim eğer kabuk etmezseniz gitmem'demişti.
Aslında biz gitmeyi istiyorduk çünkü artık nefret ediyorduk ki bu mahalleden yeni bir hayata ihtiyacımız vardı. Biz kabul ettik. Annem le abim Çorlu ya gittiler ev ve iş bulmak için. Ben düşünüyordum nasıl bir hayat olacak diye bizi ne bekliyor diye korkmuyordum çünkü büyüyordum artık Allah a şükür kendime güvenim vardı. 1 hafta sonra annem geldi eşyaları topladık. Pazartesi günü yola çıkacaktık. Hazırlanıp aşağıya indik sonra bi ses duydum kafamı çevirdim orda inanamıyordum kendimi sıktım ağlamayacm diye söz vermiştim. Bana zor geliyordu çünkü bir daha göremeyecektim biraz aşağıda durduk sonra eski evimize çıktık,vedalaştık ama ben ona sarılmak istiyordum son kez onu da yapamadım. Elveda MERSİN Merhaba Çorlu...
