HARTENDIEF

H O O F D S T U K 3

'The next time that I caught my own reflection, it was on its way to meet you'

– Crying Lightning, Arctic Monkeys

//

'Wat...wat doe je?,' stamelde Louise toen Viktor hun zoen verbrak.

'Iets wat ik al jaren wilde doen,' zei Viktor met een zachte, lage stem.

Louise bleef stil en keek hem even aan. Meende hij dit nou? Ze had nooit aan Viktor gedacht anders dan vrienden. Of nou ja, nooit.

Er is een tijdje geweest dat ze twijfelde of Viktor niet meer voor haar was. Ze weet nog dat ze samen met Viktor naar een concert ging anderhalf jaar terug. Ze gingen naar de Arctic Monkeys, wat ze beiden als hun favoriete band beschouwden. Als Louise eraan terug dacht, was het nog steeds één van de leukste avonden die ze met Viktor had beleefd. En die avond dacht ze echt even dat Viktor en zij meer konden zijn dan vrienden. Maar die gedachten werden ruw om zeep geholpen toen Viktor en Sara opeens samen gingen.

Sara.

Nu pas dacht ze aan haar beste vriendin.

Behalve dat ze haar beste vriend had gekust, had ze bovendien het vriendje van haar beste vriendin gekust. Welke vriendin deed zoiets?

'Vik...ik denk dat het beter is als je gaat...,' fluisterde Louise.

'Lo, het spijt me...,' zei Viktor gelijk. 'Misschien was het beter als ik je niet gezoend had.'

'Je bent vreemdgegaan...,' constateerde Louise.

'Zeg alsjeblieft niets tegen Sara?,' vroeg Viktor.

'Wat denk je nou?,' vroeg Louise. 'Natuurlijk niet.'

Viktor knikte kort en liep toen richting de deur. 'Tot morgen Lo.'

'Tot morgen Vikkie.'

//

Turend zat ze weer in het raam later die avond. De zoen met Viktor bleef zich maar afspelen in haar hoofd, en ze had geen idee hoe ze dat kon doorbreken.

Het enige wat haar gedachten verstoorde was het licht dat op een gegeven moment aanging op Viktor's kamer. Ze zag hem meteen ook in haar richting kijken.

Daardoor keek Louise snel weer weg. Vanavond had nooit mogen gebeuren.

//

'Hey gekkie, sliep je nou?'

Louise schoot omhoog. Doordat ze heel de nacht had liggen denken over haar zoen met Viktor was ze doodmoe. Ze was midden op de dag in slaap gevallen.

Sara's lange sierlijke lichaam stond voor haar in haar kamer. Haar moeder moet haar binnen hebben gelaten.

'Slecht geslapen vannacht,' mompelde Louise terwijl ze rechtop ging zitten.

Sara plofte naast haar op haar bed. 'Ja, ik ook...Viktor en ik hebben ruzie gehad gisteravond.'

Even twijfelde Louise hoe ze hierop moet reageren, maar gelukkig hoefde Sara geen reactie. Het was duidelijk dat ze gewoon even haar verhaal kwijt wilde. Meteen vertelde ze verder.

'Ik zei dat ik het belachelijk vond dat hij mij nog niets had verteld. Hij zeurde dat ik niet snapte hoe moeilijk dit voor hem was. Ik ben uiteindelijk maar naar huis gegaan.'

Toen haar spraakwaterval eindigde ontweek Louise snel Sara's blik. Als ze eens zou weten wat er verder die avond gebeurd was...

'Maar het komt wel goed,' zuchtte Sara toen met een zwakke glimlach. 'Waarschijnlijk heeft hij ook voor geen meter geslapen vannacht omdat hij zich schuldig voelt. Ik ken mijn ventje wel een beetje.'