HARTENDIEF

E P I L O O G

'And you can swap jumpers and make another move, Instilled in your brain you've got something to prove,'

– From TheRitz To The Rubble, Arctic Monkeys

De reis had al veel te lang geduurd. Louise zat ongeduldig achterin de taxi. Naast haar stond de kattenkooi waar Beckham ook onrustig in zat te miauwen.

'We zijn bijna bij ons nieuwe huisje Beckie,' fluisterde Louise. Ze keek aandacht uit het autoraampje en zag de Amsterdamse huisjes aan haar voorbij gaan. Het was over twee dagen kerstavond, en overal waren huizen en tuinen versierd met lichtjes die mooi opvielen in het avondschemer.

Natuurlijk was ze al vaker bij Viktor in Nederland geweest. Zodra haar gezondheid het weer toeliet was ze hem op gaan zoeken. Nu ze volledig hersteld was, had Viktor haar gevraagd om bij haar te komen wonen. Daar hoefde ze niet lang over na te denken; ze was de reis van Denemarken naar Amsterdam en terug spuugzat.

De taxi stopte voor Viktor's huis en terwijl Louise uitstapte en nog de kooi met daarin Beckham uit de auto pakte ging de voordeur al open.

Meteen liep Viktor naar de auto toe en duwde wat geld in de handen van de taxichauffeur.

'Dat hoeft toch niet,' zuchtte Louise.

'Jawel,' knikte Viktor die meteen zijn armen om haar heen legde. Voor ze nog iets kon zeggen zoende hij haar. 'Kom binnen, het is koud buiten.'

Louise volgde Viktor naar binnen en voelde zich een stuk beter toen ze de aangename warmte in stapte.

'Welkom thuis wipneus,' fluisterde Viktor in haar oor toen ze haar jas uitgedaan had.

'Ik ben zo blij dat ik hier nu gewoon kan blijven,' glimlachte Louise. Snel gaf ze Viktor nog een kus en hurkte toen om de kooi van Beckham open te doen.

Meteen toen ze het deurtje open deed schoot Beckham naar buiten en keek verbaasd om zich heen.

'Hij vraagt zich vast af waar ik hem nu weer mee naartoe gekidnapped heb,' gniffelde Louise terwijl ze het beestje observeerde.

'Gekatnapped,' merkte Viktor op. Louise moest hardop lachen.

'Lootje, ik moet zo even langs de club nog,' zei Viktor toen wat serieuzer. 'Kerstborrel. Ik moet mijn gezicht wel even laten zien.'

'Geen probleem,' zei Louise, al vond ze het jammer dat Viktor niet bij haar kon blijven.

'Wil je anders mee? De jongens zijn heel nieuwsgierig naar je,' Viktor sloeg zijn armen om haar middel. 'We hoeven niet lang te blijven.'

'Ik eh, ik wil wel maar ik zie er niet uit,' Louise voelde zich na de lange reis nou niet op haar best.

'Je weet dat ik dat niet serieus kan nemen he?,' lachte Viktor zachtjes. 'Je ziet er prachtig uit, zoals altijd. We hoeven over een half uurtje pas weg, dus je kunt je nog opfrissen in die tijd.'

'Hmm, die tijd kunnen we ook anders besteden,' Louise glimlachte en legde haar armen om zijn nek. 'Meekomen Fischer.'

//

Het was ontzettend druk op de Ajax kerstborrel, maar Louise was blij dat er hier en daar ook gewoon Engels werd gepraat. Zo verstond ze in ieder geval iets van de gesprekken die om haar heen plaatsvonden.

Viktor stelde haar voor aan verschillende teamgenoten. Ze was blij toen één van hen Deens bleek te zijn. Met Lasse had ze dan ook een veel langer gesprek dan met de anderen. Hij vertelde over het leven in Nederland en daardoor werd ze alleen maar enthousiaster.