"nasıl olduğunu anlatmak ister misin jeongguk?"
"babam bir gün denize açıldığında
bir fırtına çıktı ve.."
"peki annen?
onunla neden görüşmüyorsunuz?"
"onu 8 yaşımda kaybettim."
"özür dilerim."
"ah, önemli değil."
bir elini elimde hissetmemle ona döndüm.
gözlerinin içi gülümsüyordu.
parmaklarını parmaklarımın arasından geçirdi.
başımı eğip ellerimize baktım.
"iyi olacaksın."
olamayacağım.
"babam benim tek dayanağımdı.
küçükken onu kahramanım olarak görürdüm.
benimle sürekli oynardı.
belki yanlış söylüyorumdur
ama annemden görmediğim ilgiyi babam bana göstermişti.
onun yeri başkaydı.
şimdi ise beni güvende hissettirecek kimsem yok."
"ben varım jeongguk."
sarıldı.
saçlarımda burnunu hissettim.
kokuyu içine çekişini.
ona inanmak istiyordum.
"benimle olmamalısın taehyung.
sen güzel bir hayatı hakediyorsun."
"lütfen bana inan.
sana iyi bakacağım.
seni bırakmayacağım."
✿
"baba beni de deniz kadar seviyor musun?"
"seni denizden çok daha fazla seviyorum oğlum. sen benim için denizden çok daha özelsin."
"beni bırakmayacaksın değil mi?"
"bırakmayacağım oğlum."
✿
"sana inanmak istiyorum taehyung."
"seni koruyacağım."
