Sabah erkenden kalktım,kahvaltımı yaptıkdan sonra sırt çantamı alıp dışarı çıktım.Tüm otelleri araştırmak düşüncesiyle yola koyuldum...karşıma çıkan ilk otele girdim,jonası sordum...malesef burda böyle bir kişi yoktu.Gitmeye devam ediyordum..ve pes etmiycektim.karşıma bir otel daha çıkdı ..şansımı denemek istedim,sordum soruşdurdum..Burada iki tane jonas isimli kişi olduğunu söylediler,merdivenlerden kalktım 103 numarali odaydı..kapıyı çaldım.Birisi kapıyı açdı..ve ben onun yüzüne bakınca gözlerm doldu,kendimi tutamadım..ve ona sarılarak ağlamaya başladım. Onun haberi bile yoktu ben ona o kadar bağlanmıştım ki,onu buldum diye çok mutlu olmuştum.Jonas donup kaldı..ve yüzüme bakarak söyledi: Lucia nerden çıktın sen?ve bana yine eskisi gibi gülümsedi..ve parmaklarıyla yanağımdan süzülen yaşları sildi.... Jonas:Neden ağlıyorsun? lucia :Seni çok özledim ben...3ay oldu ve ben senin nerde olduğunu bile bilmeden ,deli gibi seni bekliyordum..Jonas hiç mi aklına gelmedim? kaç ay oldu ve ben bi kere de olsun seni aklımdan çıkaramadım...hep aklımdaydın çıkmıyordun ki, hiç aklımdan..her yerde seni aradım ben, babana bile gitdim ben..oda seni çok merak etmiş biliyormusun?kalbim,gözlerim seni görmek için,sana varmak için o kadar sabırsızlanıyordu ki,başka gözlerde seni çok aramıştım ben. Jonas: Ben...ben ne diyeceğimi bilemiyorum lucia Lucia:neden gitdiğini söyle bari Jonas:Ben sadece her kesden uzakta olmak istedim....bazı sorunlarım vardı ve yalnız kalmam gerekiyordu.Sadece bu. Lucia:Ben neler yaşadım biliyormusun? Jonas:Ben gerçekden de ne diyeceğimi bilemiyorum Ve o an içimde ona söylediğim o kadar şey vardı ki...belkide gözlerimin içine iyice baksaydı her şeyi görücekdi...ama bakmadı ve bakmak bile istemedi.
................................................................................................................................................................
