3 Months Of Leaving 9 Months Of Waiting 1 Year Of Hoping(exo-story)

a galaxy without stars

3rd person's POV

Ilang oras na ang nakakalipas pagkatapos ng awarding na iyon. Lahat sila ay nasa kanilang dorm na.

Ang dorm na nagsilbing tirahan nila. A dorm that once filled with happiness. A dorm where you can hearr their jokes and laughters. Ang dorm kung saan sila nagiging sila, na parang namumuhay tulad ng simpleng tao.

But it is also the dorm who witness all of  their sadness. All of their hardtimes.

At sa mga panahon na to, ang kanila dorm ay napupuno ng nakakatakot na katahimikan. Ang bawat isa ay may ibat ibang klaseng pananahimik. Tahimik na nagiisip, tahimik na umiiyak, tahimik na nagdedesisyon, tahimik na humihingi ng tawad at tahimik na umaasa. Para kang mabibingi sa sobrang  katahimkan.

Hagang sa may tunog ng pagbaba sa hagdan ang tumapos sa katahimikan na yon. Lahat ng kanilang malulungkot na mga mata ay dumako sa may ari ng mga paang iyon.

Ang may ari ay mala higante sa tangkad at ang suot ay parang modelo. At meron din siyang hawak hawak na isang malaking maleta. Ang lalaking ito ay walang iba kundi si Kris

Kahit isa walang umimik, hinihintay lang ang susunod na gagawin niya. Umaasang babalik siya sa taas at ibabalik lahat ng gamit sa loob ng maletang yun o di kaya ay sasabihin niya na wala namang laman yung maleta niya na itatapon niya lang. Pero alam naman nilang lahat na imposibleng mangyari yun.

Hanggang si Kris na mismo ang unang nagsalita......

"Suho" tawag niya sa isa pang leader na naging matalik niya ring kaibigan.

"Ikaw na ang bahala sa kanila ah. Alam ko naman na hindi mo sila papabayaan eh. Kahit mas matanda sayo sila Xiumin at Luhan paki alagaan na rin ah. Yung mga maknae natin mas protektahan mo. Habahan mo pa yung pasensya mo sa mga isip bata. Ikaw rin, huwag mong papabayaan ang sarili mo ah kase sayo na sila nakadepende"

"Tao" tawag niya sa taong dahilan kung bakit siya narito. Ang taong turing niya ay isang nakababatang kapatid na kailangan niyang alagaan.

"Huwag ka ng matakot maligo tinakot ko na yung multo sa bathroom. Pero kung natatakot ka parin tawagin mo lang si Suho para samahan ka. Bago ka umakyat kumuha ka na agad ng tubig dahil wala ng sasama sayo. Huwag mo rin abusuhin ang sarili mo, magpakatatag ka"

Sabi ni Kris na halatang hirap sa pagpigil ng kaniyang luha ngunit itinuloy pa rin ang pagsasalita.

"Lay" tawag niya sa taong alam niya na parehas niya ng kalagayan ngayon.

"Tulungan mo rin si Suho ah. I trust you in this one. Alam kong hindi madali pero tiwala ako na kakayanin mo. Magtulungan kayong dalawa para makaya niyo. Tiyaka huwag mo ng pagurin masysado ang sarili mo. Magaling ka na, you dont have to prove to them anything ok?"

"Sehun" tawag niya sa taong lubos na naakpektuhan sa nangyayari ngayon.

"Maknae huwag ka ng masyadong makulit ah. Help your hyungs. And if you have problems I know the are willing to listen and  help you. And dont ever think that you are not important to us because you are the most precious member in this group. At pag hindi na kaya pahinga ka na muna, dont let your body reach its limit ok?"

"Xuimin hyung" tawag niya naman sa taong gustong humingi ng patawad sa kanya.

"Hyung huwag ka na magpakaisip bata ah. Huwag mo na ding gutumin yung sarili mo, kumain ka ng maraming baozi kahit bawal. Huwag mo na ring isipin na wala kang role sa grupo. Yes, you are not the main singer or a dancer or even a leader but you are not just the eldest to us, to me. So take care hyung"

"Chen" tawag naman niya sa taong alam niyang hindi masaya sa nangyayari ngayon.

"Always smile, not just for yourself but also for this group. Always play pranks to others just to make them happy ok? Always tell jokes just to make them laugh. Dont let them cry, specially Tao, Kai and Sehun, our maknaes. I trust their happiness to you ok? And also take care of yourself dahil hindi mo magagawa ang mga bagay nayan kung ikaw mismo  hindi tumatawa."

Hindi na napigilan ni Kris ang maiyak habang binibilan ang mga kagrupo. Hindi na rin mapigilan ng ibang members habang binibilinan sila ng nagsisilbing tatay ng grupo.

"Chanyeol, Baekhyun, Kai, D.O, Luhan" tawag ni Kris sa ibang members na pinipilit itago ang pagiyak. Ang members na alam niyang tahimik na nasasaktan.

"Magiingat din kayo ah. Laging niyong tandaan na alagaan ang bawat isa. Huwag niyong pabayaan ang bawat isa. Because all of you is needed for this group"

Sabi ni Kris habang pinipigilan ang bawat hikbi. Habang tinitigan ang ibang mga members na umikyak. Habang tinitignan niya sila nagsisimula na siyang magdalawang isip sa kanyang pagalis. Habang binibilinan niya ang bawat members tumatakbo sa isip niya na hindi na lang siya aalis para isiya na lang ang gumawa para sa mga kagrupo niya, sa mga taong tinuring  niyang kaibigan at kapatid.

"Pero paano ko sila maalagaan ng wala ka?" Tanong ni Suho.

"Paano ba? Dahil ako unti unti na rin ako sumusuko Kris." Sabi ni Suho na hindi mapigil ang pagiyak.

"Paano ako hindi matatakot kung wala ka?" Banggit naman ni Tao.

"Paano ako hindi matatakot kung lagi kong mararamdaman yun pag wala ka?"

"Paano ko siya matutulungan eh dapat ikaw yun?" Tanong ulit ni Lay.

"Paano ako makakatulong kung ang sarili ko hirap na hirap ako iangat?"

"Paano ko sila mapapasaya kung pati ako nilalamon ng kalungkutan?" Bigkas ni Chen.

"How can I tell jokes if the reason of my happiness is our complete group?"

Tanong nilang lahat kay Kris. Ang mga tanong na hindi niya sinagot dahil kahit kahit kaylan hindi niya masasagot.

"To tell you all the truth, hindi ko rin yan masasagot. Ang alam ko lang magagawa niyo dahil magagawa niyo." Sabi ni Kris na may ngiti sa labi at kalungkutan sa kaniyang mga mata.

"Huwag kayong malungkot sa aking pagalis. Tandaan niyo aalis ako dahil para sa inyo lahat. Gusto ko sa pag alis ko, makikita ko ang mga ngiti niyong totoo ah, sa harap o likod man ng stage. Huwag niyo ring  isipin na wala ako beacause Im also a star, so far away and you cant see me all day. Pero lagi lang ako nagbabantay at laging nag aantay sa gabi upang masilayan niyo." Kris.

At dumating ang oras ng kailangan niya ng umalis, tapos na ang oras ng pagbibilin at pamamaalam.

Unti unti siyang naglakad papunta sa pinto ngunit bago siya lumabas humarap siya ulit sa ibang members at sinabing.

"I'll be back, I promise. We are one We are exo. See you soon guys"

--------------------------------------

A/N: Grabe!!!!! Naiyak ako. Hahahaha.

Sorry kung may wrong grammars, spellings and typos. Aaminin ko mahina talaga ako sa spelling so please dont judge me, Im just 13. Im just writing this story to express my feelings about EXO.