My POV
Look at this twelve wonderful kids. Look at their innocent smiles. Namumukaan niyo ba sila? Oo sila yan, sila yan sa mga panahong inosente pa sila sa mundo.But who would imagine that someday, they will be an idol. Who would imagine that someday, they will go up on astage, to perform and make the hundreds or maybe thausands of fans happy, fans that screaming their names. Who would imagine that oneday this little kids will suffer, that one day they will be hurt. Sa mga panahong sila ang pinaka importanteng tao sa mga magulang nila na kahit sa lamok ayaw magpadapo. Dumating ang araw na hindi isang lamok ang nakasakit sa kanila. Who would imagine that someday, all their smiles ang laughs became tears ang sobs. Who would imagine that someone will hurt this little ones?
Oo, ang maging isang idol ay isang malaking achievement, oo magkaroon ng maraming fans ay pwede mong ipagmalaki, oo magkaroon ng maraming awards ay isa sa mga masayang pangyayari sa buhay mo. Oo masaya, pero mahirap. Lalo na kung ipipilit sayo ang mga bagay na hindi mo kayang gawin. Lalo na kung may mga bagay ka na kailangan mong peke-in. Lalo na kung ang sarili mo ng katawan ang
bumubigay. Lalo na may nakikitang kang nahihirapan. Lalo na kung magkakaroon ka ng pamilyang kailanman ay hindi na magiging buo. Lalo na may kapatid kang nakikita mong naglalakad palayo, na nakikitang mong nagtatago, na nakikita mong tumatalikod.This kids dont have ordinary dreams, this kids that dont dream to be a doctor, a soldier, a teacher, a police or a bussinesman. Ang mga batang naglakas loob na humarap sa entablado, na humarap sa maraming tao, fan man o isang basher. Ang mga batang hinarap ang mga problema na kahit sayo ay komplikado. Ang mga batang nagsasabing WE ARE ONE, WE ARE EXO!!!! SARANGHAJA!!!
YOU ARE READING
3 Months Of Leaving 9 Months Of Waiting 1 Year Of Hoping(exo-story)
De TodoNapagod kayo,kaya kayo umalis. Umalis sa mga panahon na nagsisimula pa lang ang lahat, isang beses pa lang nararanasan ang lahat. Bakit kami hindi kami napagod? Bakit hindi kayo nagtiis kagaya namin? Pero ito kami, walang sawang naghihintay at umaas...