Two

6 0 0
                                    

May nagsalita sa speaker na ready for take off na kami. Kaya nag prepare naman ako pero hanggang ngayon wala parin sa seat nito si Direct. Saan na naman kaya nagpupunta 'yon? Iiwan ba naman ako. Ang hirap kayang naka disguise tapos iniiwan pa ako dito. Aish.

Tatayo na sana ako ng sumulpot sa harapan ko si Direct.

"What are you doing? Gusto mo ba akong patayin sa gulat?" Halos pabulong kung sabi kay Direct pero nakatingin lamang ito sa cellphone niya at parang pinagsakluban ng langit at lupa dahil sa hitsura nito. "What's wrong?" Nakatingin na ito sa akin.

"We're not safe." Sabay pakita sa cellphone niya.

Zombie apocalypse? "For real, Direct? H-how? Nandito na tayo."

"Dapat daw kasi walang eroplano ang magba-biyahe sa ngayon. Pero, nakalimutan nilang i-contact 'tong sinasakyan natin kaya pinuntahan ko ang piloto kanina." Pagpaliwanag ni Direct.

"Impossibleng kinalimutan. Kaya ba kaunti lang tayo ngayon dito sa plane?" Tumango naman si Direct. Nasapo ko naman ang aking noo.

"I'll call Manager Luke. H'wag na silang tumuloy dito."

"The problem is..." Napatingin naman ako kaagad kay Direct.

"What?"

"Papunta sila dito."

"A-ano?! Anong papunta sila?! You mean..." Hindi ko tinuloy ang gusto ko sanang sabihin.

"Yes. With your sister."

"N-no! Why you didn't tell me earlier?!" Nasigawan ko si Direct kaya napatingin na sa amin ang ibang pasahero na may pag-alala sa mga mukha nila.

"Calm down. Sila ang tumawag sa akin kanina habang kausap ko ang flight attendant dito." Napatingin naman ako sa iba kung kasamahan na nandito. "Isa pang problema. Kanina pa pala tinatawagan ang piloto dito pero hindi nito sinasagot. The reason is, he has a family here. He needs his family."

"That's bullsh*t! Tayo ba walang pamilya?!"

"Calm down. Safe pa naman sa pagla-landingan natin. And Luke told me to stay in a safe areas. 'Yong malapit lang sa airport para mabilis nila tayong mapuntahan."

"Zombies 'to, Direct. Mabilis itong mag scattered. Mabilisan ang virus nito. We're not safe."

"Alam ko. And now, all we have to do is to secure the place and sa mga infected na tao."

Kung nakinig lang ako kay Vam2, wala sana kami sa ganitong sitwasyon. I'm being selfish. Tapos ngayon susunod sila dito ni Manager? Ano nang gagawin ko kapag may mangyaring masama sa kapatid ko? Isa pa, alam ba nila Mom and Dad na nandito kami sa Pinas? Aish.

"Nga pala, Dean. You're parents called me lately. They were disappointed." I know. Matagal naman ng disappointed sila sa akin. Ayaw naman nila sa career ko ngayon. Too risky daw to be an artist. Ang gusto kasi nila is mag manage ako ng business dahil ako lang ang lalaking anak nila. Pinagkatiwalaan nila ako, but. I refused Dad's offer dahil ito ang gusto ko. Ito ang career na gusto ko and I never regret this. I will face this trials no matter what.

Napatango na lamang ako at hindi nalang umimik sa sinabi ni Direct.

So, now. All I have to do is to secure every destination. We need to get out of here. We. Us.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Oct 11, 2017 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

EscapeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon