Chapter 2: Nararamdaman

8 1 0
                                    


Kirk's POV

          "Ikawwwwwwww!!!!!!!!!!!!" sabay naming sabi ni Princess Anne. Nainis bigla ako sa sarili ko dun sa ginawa ko sa kanya kanina. Sinungitan ko sya ng hindi man lang niya alam ang dahilan. Bkt ba ko ganito, bkt puro ang sungit ko o ang tawag sakin ay bad boy sa mga babae? Hindi ko na kaya ang buhay ko. Dati may nagustuhan akong babae ngunit dahil nasungitan ko siya nawala nalang bigla ang feelings niya sakin. Dahil sa nangyari wala ng nagkagusto sakin. Pero bkt ganito ang naramdaman ko sa kanya nang ipinakilala na sya saakin. Biglang bumagal ang mundo ko. Pero binalewala ko nalang dahil baka mang-yari ulit iyon. Hay sana maintindihan niya ko pero wala ng pag-asa.

Anne's POV

        "Nagkita na kayo?" that question stop the moment. "Yes, dun sa may garden. Where he was singing." sabi ko kay papa. "Really?" sabi pa niya. "Is this face,looks nagsisinungaling?" tugon ko tuloy kay papa. Gosh hindi ba niya alam kung nagsisinungaling ang anak niya o hindi. This is disgusting!!. Before papa will say something I totally walk out of the scene.

Kirk's POV

       Wow! Nageenglish pala siya. Akala ko ako palang ang nagaral sa mga kaharian na nakapalibot sa kaharian namin. At least may kakilala ako. Pero galit siya sakin. Kaya pagkatapos niyang mag-walk out. I said "Papa, I gonna go too"
"Okay fine" sabi niya. Ever since I was child, isa lang ang kakilala kong babae na marunong mag english. Yun ang aking best friend na hindi nagiwan sakin kahit masungit ako. Siya si Anne. Pero imposibleng siya iyon. Pero kahit na galit siya sakin, pinilit ko siyang kausapin at sabihin kung ano ang nangyari kanina talaga. I wish she could understand me.

       Nakita ko siya sa garden namin, nagmumunimuni.

"Princess Anne, pwede ba tayong mag-usap?" sabi ko sa kanya.
         

Anne's POV

"Princess Anne, pwede ba tayong mag-usap?" sabi ng nakakainis na Kirk

"Anong paguusapan natin?"

"Tungkol sa kani-------"

"Ayos na, wala na tayong paguusapan tungkol don okay. Atsaka you don't need to say sorry." pagputol ko sa sinasabi niyo.

"Ganon ba..........................................





















Sige MAIWAN nalang kita dyan." sabi niya habang malungkot ang mukha.

Kirk's POV

Sabi ko na nga ba galit na galit na siya sakin nawala na ang pag asang may nakakainttindi sakin.

Ang SAKIT!! nang pakiramdam ko nung sinabi niyang hindi na namin paguusapan ang nangyari kanina.

Pumasok nalang ako sa aking kwarto at doon na umiyak. Ewan ko kung bakit ganoon ang nararamdaman ko parang katulad lang ng naramdaman kay Veronica.

"Itulog ko nalang to" sabi ko sa sarili.

Anne's POV

Unting unti bumabalik sakin yung huling sinabi  ni Kirk.

Ang sakit isipin na nasaktan ko siya. Geez!!! Ano tong nararamdaman.

Pinilit kong kalimutan ang nangyari pero ayaw pa rin.

Haysssss! Hindi ko na alam ang gagawin.

Bigla ko nalang naisip na kumanta nalang.

Hintay na Pag-ibigTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon