He is No Name.

No Name #28

Krizzy's POV.

Mission accomplished. Naalis na si Trisha sa grupo. Sophie, Rica and I na lang.

I dialled Trisha's number.

"Why did you done that?" sigaw niya. I chuckled.

"Trisha. Trisha, my darling. You know me. I know you. And I know Sophia the most," sabi ko.

"So, meaning-" Hindi ko siya pinatapos.

"Yes dear. We're playing a game." I heard her evil laugh on the other line.

"Ready?" I asked her.

"Always." Then I ended the call. I texted her kung saan kami magkikita.

I know Sophia. She's one insecure brat. Matagal na niyang gusto kunin ang posisyon ko. And tama nga ang hinala ko bago ako umalis ng bansa, inagawa niya. Kay Trisha, my bestfriend, sa kanya ako nakakakuha ng impormasyon. And I planne everything nang makauwi ako sa Pilipinas. Home sweet home! Nakakamiss magpaka-bitch.

Naglakad ako sa campus. Ang daming nabago. Napansin ko yung bulletin board.

"Welcome Back Krizzy Frozz!" Hindi pa rin pala napapawi ang kasikatan ko sa school na ito. I flipped my hair at naglakad papunta sa Cafeteria.

There I saw a familiar face. Bumilis ang tibok ng puso ko. Bumalik ako dito para sa kanya.

"Dammian!" sigaw ko. Lahat ng tao tumingin sa akin. Lahat nagulat. Alam kong malaki ang kasalanan ko kay Dammian. And I want to clear things out.

Hindi man lang siya lumingon sa'kin. Mas binilisan niya ang lakad niya. I followed him. Tumakbo ako. Siguro, one meter ang distance.

"Still affected?" He suddeny stopped. Ewan ko. Napangiti na lang ako.

I know...I'm still in there.

Humarap siya sa akin. Blanko ang ekspresyon niya.

"Welcome back, Ms. Frozz," he said formally. Tatalikod na sana ako nang magsalita ulit ako para pigilan siya.

"Ms. Frozz? You're too formal. Bakit hindi mo na lang ako tawaging, 'izzy'? Sanay ka naman dun di ba?" I smirked.

Humarap siya muli sa akin at ngumiti.

Yung ngiting pinangako niya.

This can't be!

Nabato ako sa kinatatayuan ko. Naramdaman ko na lang na may luha na nagpatak mula sa mata ko.

--

Short update. :( :)