ÜVEY ABİM

Bölüm 12

Gün içinde sürekli annemlerleydim

İşin garibi ise yanımda hiçbir zaman borayı görmemiştim

Annemlerle birlikte otelin terasında gibi bir yerdeydik

Köşelerde koltuklar vardı ve bizde köşedeki rahat koltukta oturmuştuk

Annem "kızım çocukları gördün mü?"

"Hayır anne görmedim" dedim ve elimdeki telefonda Can'la mesajlaşmaya devam ettim

Telefonum çaldığında açtım arayan Gökçeydi

"Tatlım istersen bir bara in "

Şaşkın bir şekilde cevap verdim

"Niye ki?"

Derin bir nefes aldı

"bunu görmen gerek"

"Tamam" dedim annemle cici babacığım bana bakıyolardı

Annem " ne oldu?"

"Çocuklar bardaymış beni de çağırıyolar annecim hadi ben gittim"

Cevap beklemeden teras bölümünden içeriye girip asansöre doğru gittim

Telefonuma baktığımda saat 00:30 du

Asansör geldiğinde serenadla karşılaşmayı beklemiyordum

Serenad gülerek "selam tatlım nasılsın?" Dedi

Ben telaşlıydım şuan canım cicim yapıcak vaktim yoktu

Gökçe bara beni birşey görmem için çağırdı

Bora'mı birşey yaptı?

Gülümsemeye çalışarak " iyiyim canım sen?"

"İyi olmana sevindim Bora'yla ayrılınca kötü olursun diye düşünmüştüm"

Şaşkınlığımı gizleyemeden elimi önümde bağlayıp sadece serenad'a baktım

"Biz ayrılmadık ki niye böyle birşey diyorsun!?"

Şaşkınlığımı gizleyememiştim sert ses tonum konuşmama da yansımıştı

"Ciddimisin? O zaman benle hiç konuşmadın say"

Konuşmamızı bölen asansörün gelmiş olmasıydı

İkimizde çıktık ve serenad'ın önüne geçtim

"Bana söyle ne oldu?"

Gözlerini benden kaçırmıştı

"İstersen gel kendi gözlerinle gör"

Kolumdan beni tutarak Bar'a doğru girdirdi

İçerde millet ayakta yiyişiyolardı

Ağır duman kokusu beni rahatsız etse bile içeriye girdim ve hızlıca etrafa bakıp Bora'yı bulmaya çalışıyordum

Gökçe'yi görünce hızla yanına gittim

"Ne olduğunu birisi bana açıklayabilir mi?"

Gökçe elini kaldırdı ve eliyle bir yeri gösterdi

"Bak abime"

Koluyla işaret ettiği yere bakınca kaynar sular başımdan aşağıya dökülmüştü