Blind Love

1. De eerste ontmoeting

"Ugh, regen!" Femke is net klaar met school en wil naar huis gaan, maar dan begint het opeens keihard te regenen. Dus loopt ze een klein, maar gezellig cafeetje binnen. Ze loopt naar de bar en besteld een kop warme chocolademelk met slagroom. Ze gaat zitten op een van de barkrukken naast een jongen die alleen maar voor zich uit lijkt te staren. Femke kijkt hem voorzichtig aan, en vindt hem maar een raar figuur. "Een warme chocolademelk voor mevrouw." Femke schrikt uit haar gedachten op en pakt haar drinken aan. Ze zoekt naar kleingeld in haar portemonnee en betaalt dan de barman. Femke neemt een slok van haar warme chocolademelk terwijl ze naar die jongen blijft kijken. "Dat blinde mensen jou niet zien betekent niet dat ze niet weten dat je naar ze staart."
Femke schrikt. "Sorry!" Femke's wangen kleuren rood van schaamte. "Ik wist niet dat je blind was." De jongen lacht schamper. "Dacht je dat ik gewoon een rare jongen was die voor zich uit aan het staren was?" Femke durft niks te zeggen, want dat is wel wat ze dacht. "Het geeft niet hoor, dat denken veel mensen. Dat zou ik ook denken als ik hun was." Femke bijt op haar lip, ze wil iets vragen maar durft het eigenlijk niet. "Je wilt zeker weten hoe ik blind ben geworden, toch?" Weer kleuren de wangen van Femke felrood. Ze knikt. "Eh. Ja..." De jongen haalt diep adem. Femke ziet dat hij het moeilijk vind om het te vertellen. "Je hoeft het niet te zeggen, hoor." Ze zegt het om hem gerust te stellen, maar eigenlijk is ze wel heel nieuwsgierig. De jongen glimlacht. "Het is oke, ik heb vorig jaar een ongeluk gehad met illegaal vuurwerk. Ik en een paar vrienden hadden vuurwerk gekocht op vakantie en toen we terug in Nederland waren gingen we het afsteken. Maar een van de vuurpijlen stond niet stevig en viel vlak voordat hij weggeschoten werd om. En toen kreeg ik hem in mijn gezicht. Vandaar ook al die littekens." Femke kijkt naar de littekens in zijn gezicht. "Heftig." De jongen haalt zijn schouders op. "Eigen schuld, toch?" Femke is een poosje stil. Dan bedenkt ze dat ze zich nog helemaal niet heeft voorgesteld. "Ik ben Femke, trouwens." "Alex."