Ölümün Eşiğinde

Beyaz ve Kırmızı

Zaman gelmişti. Aynalar ona zamanı geldiğini söylüyordu. Kırmızının en çok yakışacağı rengi seçmişti. Beyaz.. beyaz bir elbise çıkardı. Kısa ve sıfır kollu bir elbise. Boy aynasına baktı. Ve dalgalı uzun saçlarına dokundu. Gülümsedi. Buruk bir gülümsemeydi. Gözleri doldu. Kahverengi gözleri ile kendini süzdü. Gözlerindeki yaş yavaş yavaş süzülmeye başladı. Aynaya bakıp zorla gülümseye çalıştı. Çekmeceye ağır adımlarla ilerlerdi. Çekmeceyi açtı. Ve siyah renkteki silahı eline aldı. Tekrar aynanın karşısına geçti. Silahı kafasına dayadı. Son kez gülümseyip tetiği çekti.. Artık yerde yatıyordu. Kırmızı ve beyaz uyum içindeydi. Damla damla dökülen kan beyaz elbiseyi kırmızıya bulamıştı. Beyaz tenli kızın suratının yarısı kan kırmızısıydı. Kahverengi gözleri açıktı. Yüzündep yine o buruk ifade vardı. Artık ölüydü. Aynada ise hala ayaktaki yansıması kalmıştı...