SILARDA

2.BÖLÜM

Uyandım. Keşke uyusam aq. Kısa bir duş aldıktan sonra kıyafetlerimi giydim kahvaltı yaptıktan sonra dışarı çıktım. Yağmur yağacak heralde hava kötü. Neyse şimdi şemsiye taşıyamam ben gidene kadar yağmasa bari.

Ayakabılarımı bağlayıp yürümeye başladım. Okul fazla uzak değildi zaten. Yürürkende ayşe ye ne tür şeyler yapsam diye düşünüyordum.
Burnumun ucuna bir damla  düşünce durdum. Hayır!

Okula ıslak mı gidecem şimdi ben nolamaz!
Hızımı artırıp yürümeye başladım. Koşamam şimdi. Yağmur baya fazla yağıyordu bende bir marketin ömüne sığındım. Anlaşılan kaçış yok bende kalktım. Kalktığım an geri ypıştım yere benim bu insanlarla bir sorunum var heralde.

Elimi alnıma götürüp ovuşturdum. Ardından kafamı kaldırdım. Başka bir insan yokmuş gibi neden sürrkli sana çarpıyorum ben acaba?

"Sen alıştın heralde bana çarpmaya."

Dedi elindeki şemsiyeyi bana doğru tutatak.

"Sen tepemde ne işin var be."

"Yoldan geçiyordum yağmurdan sığınmış bir kedi görünce geleyim yanına dedim."

Telefon çalınca tüm güzellik maf oldu. Telefonu çantamdan çıkartıp baktım. Ayşe arıyordu.

"Kızım nerdesin lan."

"Sanada meraba."

"Sen şemsiye almadın değil mi? Ah bekle geliyorum nerdesin?"

"Tamam geliyorum bekle."

"Hadi. San bir süprizim var."

"Tamam."

Diyip kapattım.

"Evet götürecekmisin beni okula?"

Diye sordum. Bana sırıtarak bakıp bir adım geriledi.

"Hadi gel." dedi başıyla da işaret verip. Bende çantamı omzuma geri takıp geçtim şemsiyenin altına.
Ay bi değişik oldum ben.

Okula gidene kadar konuşmadık okula gelince ayşeni kapıda beni beklediğini gördüm. Lan doncan soğukta. Arda okulun içine be girerken ben onu kolundan tutup az ileride telefonuyla ilgilenen ayşenin yanına gitti. Şemsiyeyi nere sabitledi lan bu?

"Böcek!" diye bağırıp omzunu gösterdiğimde. Çığlık atıp bana baktı.

"Al al al şunu." dediğinde gülümsemem genişledi. Birden böceği unuttu ve ardaya baktı. Onu böyle baya bir süzdü.

"Lan bu o çocuk."

Aniden geçiş nasıl yapıyor anlamadım.

Birden sağ elinde beyaz bşr şet çekti dikkatimi çekti. Kolunu tuttup kaldırdım. Alçıya lan bu.

"Ne oldu koluna? Yine kırdın değil mi?"

"Yok kız bir daha o acıyı yaşayamam. Kırık değil."

"Ne o zaman?"

"Sağlam akıllı kolum."

"Alçı."

"Buğün sınav haftası başlıyor ve ilki matematik ya hani öyle kırık gibi gösterecem."

Kızdaki akıl Shorlocta yok lan.

"İnanmıyorum."

"Sen daha dur bu ne ki?"

Diyip şemsiyeyi alıp içeri doğru gitmeye başladı. Bizde ardayla birbirimize bakıp içeri girdik. Fazladan bir sıra geşmişti. Ayşe eski yerine geçti. Ardada bizim arkadaki sıraya.