Levi x Armin

,, Bicie Serca '' Rozdział II

 Przyjemne ciepło lało się z nieba. Słońce rozgrzewało ich zmęczone mięśnie, osuszało mokre włosy i ubrania. Blondyn dalej wyglądał jakby usilnie walczył z kostuchą, która otaczając go w swym kościstym uścisku próbuje zabrać ze sobą, w przepaść wiecznego mroku. Jego stan skóry znacznie się pogorszył. Brak wody mocno doskwierał, piekło w gardle przez co ślinianki ledwie mogły produkować ślinę.

Chata znajdowała się w środku lasu ogromnych drzew, przed wejściem w głąb była wysoka, gęsta trawa. Intensywnie zielona, rozrastała się tu długimi latami nietknięta. Pachniało lasem sosnowym, żywicą i ściółką. Dobrze było to wszystko poczuć po długim czasie spędzonym w podziemiach. Spojrzał ponad siebie, to co zobaczył było nieporównywalnie lepsze od nisko zawieszonego sufitu w ściekach i ciasnej przestrzeni.

Mleczne, powoli przemieszczające się obłoczki opatulały wielką, ognistą gwiazdę. Intensywny błękit nieba uspokajał, kojarzył się z czymś przyjemnym. Musiała być to dalsza część lasu tytanów, te drzewa potrafiły być wyższe od 15 metrowego kolosa, robiły wrażenie. Musiał być czujny, w dzień mogły przytrafić się nieprzyjemne niespodzianki. Nie miał siły na walkę, choć i tak pozostawał w pogotowiu, jak zwykle. Choć jego towarzysz był bardzo lekki, to musiał odpocząć. Mięśnie rąk go bolały, przeszywały je nieprzyjemne dreszcze, wszystko przez skomplikowany styl walki połączony z podciąganiem się na górę, nadmierny wysiłek fizyczny zrobił robotę.

Trawa wyglądała na dosyć miękką. Ostrożnie ułożył chłopaka. Nie opuszczała go nadzieja, że z tego wyjdzie. Tylko to mu pozostało po tym wszystkim co wydarzyło się w minionym czasie. Spojrzał na kurczowo zaciskające się powieki młodszego, bardzo się męczył. Nie miał nic pod ręką, należało liczyć na łut szczęścia że jeśli wyjdą z tego cało to jeszcze razem będą żartować z tej chorej sytuacji.

Postanowił rozbić tymczasowy obóz, zorganizować jedzenie. Ta stara chata okazała się być niezwykle przydatna w tym momencie. Nikomu i tak by się już nie przydała. Rozłamał w rękach spróchniałe drewno. Powyrywał trawę z korzeniami by zorganizować miejsce na ognisko nieopodal nieprzytomnego chłopaka, ułożył dechy w stożek.

Ból nogi niemiłosiernie dokuczał, lecz to nie powstrzymało go przed pójściem w głąb lasu. Wiele ryzykował, wyciągnął jedno ostrze w celu zapolowania na dziką zwierzynę. Jeśli spotkałby tytana prawdopodobnie padł by szybko z wycieńczenia. Głód był jednak na tyle silny, że wskazane było ryzyko. Nie zamierzał skonać z głodu, dla żołnierza byłaby to zbyt żałosna śmierć. Tak giną tylko ci w rynsztokach. Uciskały go skronie, ognisko bólu w nodze promieniowało na inne partie ciała, prawdopodobnie miał już zapalenie. Pragnął odpocząć, choć trochę jednak dopóki nie zrobi czego założył przychodząc tutaj, nawet nie było o tym mowy.

Nie napotykając nic po drodze poszedł jeszcze dalej przed siebie wciąż utykając, co mu znacznie ciążyło i ograniczało swobodę ruchu którą chciał już odzyskać. Między kolosalnymi roślinami było dość duszno, szybko się pocił. Małe kropelki słonej wody wytwarzały się na jego skroniach i czole. Woń suchej ściółki wręcz gryzła go w gardle oraz nosie. Całkiem niedaleko, na wprost niego wystawały długie uszy. Idealny cel, nie namyślając się długo po prostu cisnął mocno mieczem, który obracając się w powietrzu doleciał do obranego przez jego wzrok miejsca. Uszy schowały się za pagórkiem, trafił. Był pewien.

Z ogromnym wysiłkiem dokuśtykał do miecza, który przeszywał na wylot nie jednego, a dwa zające.

'Przypadkowe szczęście, tym lepiej.' - pomyślał.

Były całkiem pokaźnych rozmiarów, polowanie można było uznać za udane. Przybite do ziemi leżały na sobie jakby przytulone. Czerwona posoka zachlapała ich szare futro. Ironicznie się wzruszył losem zajęczych kochanków.