სიყვარული რომელიც აკრძალულია

ჩემი ცხოვრება? ამასაც თუ ცხოვრება ჰქვია , მიედინება უაზროდ , იმის ბედნიერებაც არ მაქვს , რომ შეყვარებული მყავდეს . მშობლებმა გამომიშვეს გიმნაზიაში , აქ ყველანი ბიჭები ვართ . თუ ჩვენს შუა ხნის გადაცილებულ მასწავლებელს არ ჩავთვლით .
ერთი საუკეთესო მეგობარი მყავს . ის რომ არა , აქ ვერ გავჩერდებოდი .
დერეფანში ჩემთვის მივდივარ , უეცრად მხარი გამკრეს , წიგნები ძირს მიცვივა . ჩანიოლი მომძახებს ,
- მაპატიე..
ისე რომ უკან არც გამოუხედია . კისრისტეხვით მისდევს ბექიუნს .
-რამ გადარია ეს ორი? გულში ვფიქრობ . წიგნები ხელში დავიჭირე . ბაღში გამოვედი. კაის გვერდით დავჯექი , მხარზე ხელით შევეხე , რატომღაც შეკრთა :
-შეგაშინე? ( გაკვირვებული უყურებდა შიუმინი )
-ბოდიში , უბრალოდ ჩაფიქრებული ვიყავი .
-რაზე ფიქრობდი ?
-არვიცი რა გავაკეთო .
რამე პრობლემა გაქვს ? ვინმემ გაწყენინა ? ხომ იცი ............
-ვიცი შიუმინ , გთხოვ მომისმინე კარგი ?
-კარგი . ( შიუმინმა მადიანად ჩაკბიჩა ჰამბურგერი და ტუჩები დაისვარა )
-როგორ შეგიძლია ასეთი ფეთხლუმი იყო . ( ეღიმება კაის  მისკენ იხრება და ტუჩებს წმენდს )
-მითხარი რა ხდება კაი.
-ოღონდ ეს არა .
რა არა ?
მათკენ ერთი ბიჭი წამოვიდა , სკამზე ჯდება , კაი ზე აჩერებს მზერას .   
-ბოდიში ხელი ხომ არ შეგიშალეთ?  ( ნაძალადევად იღიმება კრისი )
-შესაძლოა.
-რა თქვი შიუმინ?
-ჩემს მეგობარს თავი დაანებე .
-მეგობარს?
-ხო აბა სხვა რა უნდა იყოს?
-გაიგონე რა თქვა კაი??
-რათქმაუნდა კრის , სწორადაც თქვა  , ახლავე წადი აქედან .
-შენთნ საუბარი მინდა , გპირდები აღარ შეგაწუხებ , ეს რომ არგითხრა არ შემიძლია .
-მპირდები?
( თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია კრისმა .)
-ახლავე?
-კი.
კრისი მაგიდიდან წამოდგა . კაიმას გაჰყვა . ტყეში შევიდნენ . ორივენი ჩუმად იყვნენ , კრისმა ვერც კი იგრძნო როგორ ჩამობნელდა , თუმცა კაის ერთი სული ჰქონდა როდის დაბრუნდებოდა თავის ოთხში . მოთბინების უნარი წაერტვა და საუბარი წამოიწყო :
ახლავე მითხარი რის თქმას აპირებ . შენს გამო მთელი დღე დავკარგე .
-უბრალოდ..
-რა უბრალოდ?
შენთან გატარებულ დროს ვიხანგრძლივებ , არვიცი ეს კიდევ თუ განმეორდება , მინდა იცოდე რასაც ვგრძნობ , გთხოვ ბოლომდე მომისმინე .
-კარგი , ოღონდ ახლოს არ მოხვიდე .
კრისმა ღრმად ამოისუნთქა , ნებისყოფა მოიკრიბა :
-არვიცი ეს რამდენხანს გაგრძელდება , წლები თუ წამიერი სურვილია , თუმცა ვიცი ჩემს სხეულს სურს შეგიგრძნოს , მინდა მხოლოდ შენი ვიყო , ახლავე , ამ წამს . მხოლოდ შენ ეხებოდე ჩემს სხეულს , შენი სუნთქვა მესმოდეს , ჩვენი გულები კი , ძგერით ერთნი გახდნენ . არ მინდა უაზრო სიტყვები , ბევრი ყბედობა , შენი თვალები უნდა ამბობდნენ იმ ყველაფერს რასაც სიტყვები ვერასოდეს გადმოსცემს .
კაი გაოგნებული უყურებდა მას , არაფერი არ უთქვამს , მთელი ძალით გამოიქცა .
კრისი მარტო იდგა შუა გულ ტყეში , ქარმა დაუბერა ....
-ჩანიოლ როგორ ცივა არაა? ( მაგრად ეკვროდა ბექიუნი , ბიჭი ხმას არ იღებდა)
-ჩანიოლ , შენ რა დაყრუვდი?
-რა ვართ ერთმანეთის? ( კითხვაზე , კითხვითვე უპასუხა )
-რა და მეგობრები . ( გულწრფელად გაეღიმა ბექიუნს )
-დარწმუნებული ხარ? ( თვალებში ჩახედა ბექიუნს , თითქოს ცდილობდა მისი თვალებიდან ის ამოეკითხა რის თქმასაც ბიჭი ვერ ახერხებდა )
ბექიუნს ლოყები ვარდისფერი გაუხდა , თვალები ძირს დახარა , ცდილობდა სხვა რამეზე ეფიქრა თუმცა უშედეგოდ , გრძნობდა როგორ წვავდა მის სხეულს ჩანიოლის მზერა .
-გთხოვ ჩანიოლ . ( ძლივს გასაგონად წარმოთქვა )
-რას მთხოვ?
ხელი გამიშვი .
-ამ წამს ხელი , რომ გაგიშვა რა მოხდება ?
აღარასოდეს მოგიშვებ ასე ახლოს .
-ანუ დაგკარგავ .  ( თვალს არ აშორებდა ჩანიოლი) ნელა დაიხარა და ბექიუნის ტუჩებს დაეწაფა , ნაზად ეხებოდა ტუჩები ერთმანეთს . ბექიუნს სხეული აუკანკალდა , ფეხებში ძალა წაერთვა , რომ არა ჩანიოლი ძირს დაეცემოდა , ბიჭმა შენიშნა ეს ყოველივე და ბექიუნი მკლავებში მოიქცია .
-გთხოვ ... ( თქვა ღონედაკარგულმა ბექიუნმა )
ჩანიოლი იქვე ქვაზე ჩამოჯდა , მისი სიყვარული კი კალთაში ჩაისვა . თმებზე ეფერებოდა . იმდენად ბედნიერი იყო , უნდოდა ბედნიერებისგან ეყვირა , მთელს სხეულში უდიდეს ძალას გრძნობდა . ისეთს , რომ ფიქრობდა 9 მთსი გადატრიალებას შეძლებდა , საკუთარი გრძნობების გადმოცემაც კი უჭირდა . ვერც კი შეამჩნია როგორ მოსწყდა მის ბაგეებს შემდეგი სიტყვები :
-მოზღვავებული სიყვარული ისე მამუნჯებს, რომ სიყვარული ალბათ არცკი დამეჯერება .
-ოხ ჩანიოლ , მე არ შემიძლია იგივე სიტყვები გითხრა .
-რა? ( ცოტაც და იფეთქებდა ჩანიოლი )
-მე მხოლოდ ის ვიგულისხმე , რომ ლამაზად საუბარი არ შემიძლია .
- მხოლოდ ერთი სიტყვა არის ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი  , რომელსაც შენი ბაგეებიდან გავიგონებ .
-მიყვარხარ ჩანიოლ . ( მტკიცედ თქვა და ლამაზი ღიმილით დაასრულა წინადადება )
ჩანიოლი ფეხზე წამოდა , მისი სასურველი განძი ხელში ჰყავდა აყვანილი , ბექიუნმა კისერზე მოხვია ხელები და ნაზად აკოცა . კოცნამ ჩანიოლზე სასიამოვნოდ იმოქმედა .
-მინდა , რომ შენი ვიყო . ( ჩასჩუჩულა მას ბექიუნმა )
ორივენი ერთ პატარა ქოხთან მივიდნენ . იმ ქოხს არავინ სტუმრობდა ხოლმე , გარდა ჩანიოლისა . კარები შეაღო , ბექიუნი იქვე ლოგინზე დასვა , სანთლები დაანთო , სასიამოვნოდ ანათებდა ოთახს პატარა სანთლები . ორივენი გვერდი-გვერსდ ისხდნენ . ბექიუნმა პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე აიღო და მის კალთაში მოკალათდა , თვალებში ჩახედა მას , ორივე ხელები ყურებზე მოკიდა .
-რომ იცოდე როგორ მიყვარს შენი ყურები , საერთოდ ყველაფერი მიყვარს შენი .
ჩანიოლს გულწრფელად გაეღიმა , მისი ორივე ხელი დაბლა დაცურდა , და ბექიუნის უკანალს შეეხო , ამ ყოველივემ სიამოვნების პირველი ჰანგები აჩუქა ჩანიოლს , გრძნობდა ყველაფერს გააკეთებდა რათა დიდხანს გაგრძელებულიყო ამ საამო ხმის შეგრძნება , რომელიც თავს აკარგვინებდა