Maybe, being late is not bad at all. Perfect timing.
Blessry tied herself on Tristan's life. He love him with all her heart. Though Denver, her oh so called best friend warned her, she still chose to be with Tristan. Did she love the wrong person...
"What?" Isang matalim na tingin ang ipinukol ko sa taong nangalabit sakin.
"Sungit naman ni Miss Galvez!" he chuckled.
"Ano na naman kailangan mo Denver?" angil ko sa kanya. "I'm busy right now." Dagdag ko.
"Yeah, I can see it." tumabi sya sa akin at umakbay. "Hay nako naman, itong cute kong kaibigan. Para kanino ba yan? Sa boyfriend mong mukhang naengkanto?" He laugh.
"Anong na-engkanto ka dyan? Hindi ah! Ang pogi kaya ni Tristan. Inggit ka lang! Senior high student ka na wala ka pa ding girlfriend!" I teased him. Eversince kasi na nakilala ko sya, wala pa kong nakikitang naging girlfriend nya. Minsan nga, napagkakamalan pang ako ang girlfriend nung bwisit na yun!
"Well, maybe it will come soon. Hayaan ko na lang dumating sya." He smiled at me and ginulo nya yung buhok ko. "Kaya ikaw, sabihin mo agad sa akin pag niloko ka ni engkanto nang maturuan nang leksyon!"
"Ano ba Denver! I hate you! Doon ka na nga, panira ka lang ng moment alam mo ba yon?" sabi ko habang binabalot ang isang scrapbook na pinagpuyatan ko ng tatlong araw.
Yes, me and Tristan is in a relationship for two years. He is my boyfriend since when I was a Junior High School student. I am 17 years old right now and his 19. 2nd year college na sya at di na kami same school.
And itong si Denver, tinatawag na na-engkanto itong si Tristan dahil napakatangkad. Tall, dark and handsome si Tristan para sakin. He's intelligent and mahilig sa sport. He graduated with high honors nung Senior high school student pa sya. Ewan ko ba kung bakit ang init ng ulo ni Denver kay Tristan.
"Ganyan ka sakin, tapos pag sinaktan ka nyan, aarte arte ka sakin. Bahala ka nga dyan. Andun Tristan mo, may kasamang iba!" pang-aasar nya na binalewala ko lang.
After ng ilang oras natapos din ako. I stare at my work for a while. Sana magandahan si Tristan dito. I texted Tristan kung nasaan sya. Maybe because I'm expecting for him to text me or even greet me on our anniversary.
"Hon?" I texted.
"Yes, hon? I'm busy." He replied.
"I want to see you today sana, can you spend a couple of hour for me?" I hopefully send it to him.
"Ahm.. hon? Maybe we can see each other tomorrow. I'm sorry, I need to do some things, sorry. I love you.." he said.
Di na ako nagreply pa. Gusto ko sanang makita sya ngayong araw at maibigay itong regalo ko. But he seems so busy. He didn't even greet me an happy anniversary thing. Sa sobrang disappointed ko. Tinext ko si Denver.
"Hey, I'm sorry, can you join me to go somewhere?"
I expected him to text me back immediately but I didn't receive a text. Nagtampo na yata sa akin. Di ko na sya kinulit at umalis na ako sa bench kung saan ako nakatambay kanina. 8am ang class ko and natapos iyon ng 9am dahil saglit lang kaming mineet ng professor.
Sakto sana't wala na akong klase, gusto ko sana puntahan si Tristan ngunit busy nga naman raw sya.
"Excited pa naman ako." Nakakadisappoint man, mas pinili kong intindihin si Tristan dahil madami talagang Gawain pag College student ka na.
Naglakad nako palabas nang gate. I'm expecting na susurpresahin ako ni Tristan pero siguro nga'y wag nalang. Sumakay nako ng taxi pauwi. Di daw ako masusundo ni Mang Danilo dahil nagpaantay ang kapatid ko.
Itetext ko na sana si Tristan na uuwi nako nang biglang nagpop-up ang pangalan ni Denver. He's calling...
"Hel-"
"Bless, sorry nasaan ka?" di pa man ako natatapos sa sinasabi ko'y ito agad ang narinig ko okay Denver.
"Okay lang, pauwi na rin naman ako..." walang buhay kong sabi.
"Let's go, I'll treat you. Gusto mo ba nang caramel latte with a twist? Lingon ka sa right side mo." Sinunod ko ang sinabi nya at nakita ko ngang dinidrive nya ang kanya motorsiklo.
He smile at me, ganoon din ako. Alam nya talaga ang gagawin kapag malungkot ako.
"Manong, pakibaba na ako sa tabi." Pagkatapos kong magbayad ay bumaba na ako. Naghalf run ako para makapunta sa gilid nang kalsada.
"Hey." He said habang pinapatay ang makina ng sasakyan nya.
"Hey.." I said in a low voice.
"Hop in, we'll go somewhere para marefresh ka..." anyaya nya sa akin.
Sumakay na ako sa likod. Inabot nya sa akin ang helmet.
Nagulat ako ng hawakan nya ang mga kamay ko at iniyakap sa bewang nya..
"Safety first." Sabi nya sa mahinang boses.
Author's note:
Ito yung visualization ko kay Blessry :) Next Chapter si Tristan o Denver?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
