''Biraz konuşmak ister misin ?'' diye meraklı bir şekilde baktı. Konuşmak hem istiyordum, hem de istemiyordum. Şu an iyi değildim. Birisi 'nasılsın?' diye sorsa bile kötüyüm diyebilecek haldeydim. Hayatım berbat geçiyordu. Neden tüm dertlerimi anlatabileceğim bir arkadaşım ya da kardeşim yoktu ? Aslında vardı. Evet vardı 1 tane. Ama onu da göz göze kaybetmiştim. Sorun bendeydi. Sürekli insanları kaybediyordum.
Neden hep kötü şeyleri ben yaşıyorum? Neden hiçbir zaman mutlu olamıyorum? Neden? Kafamda ki tüm sorular cevaplarını bekliyordu.
Ama yoktu işte cevapları. Sorularımın kafamın içinde dönüp dururken lanet zil çaldı. Az sonra Walter ve Monica içeri güle oynaya gelecek sinirlerimi bozacaktı.
Ah ne güzel!
Ders fizikti. Fizik öğretmeni bu okulun en yaşlı ve en yavaş öğretmeniydi.
Yapacak hiçbir şeyim yoktu. Resim çizip çizip çöpe atıyordum ki çöpe giderken ayağım takıldı ve yere düştüm. Ayağım gerçekten çok acıyordu. Kırılmış olamazdı.
Ayağım gerçekten çok acıyordu. Ve tüm herkes ilk defa düşen birini görmüş gibi beni izliyorlardı.
Walter önce telaşlandı, ama acı çektiğimi görünce biraz rahatladı. Ne gerizekalı bir çocuktu bu ?
İnsanlıkta kalmamış bunda.
Onu kaybettim diye üzülüyordum. Ah Tanrım tamamen yanılmışım. Ondan nefret ediyorum.
''Bir insanın acı çekmesi mutlu mu ediyor seni?" diye giriştim.
Afallayarak yüzüme baktı.
Bir hışım ayağa kalktım. Ama ayağım çok acıyordu. Topallayarak sırama oturdum. Elimle ayağımı ovuşturmaya başladım. O sırada Thomas yanıma geldi. Diz çökerek ellerimi tuttu. ''İyi misin?'' "Hayır değilim." dedim ve çantamı kaparak dışarı çıktım. Yavaşladım ve arkadamdan biri "Jamie!" diye bağırıyordu. Umursamadan ilerledim, bizim evin sokağına doğru ilerledim. Tam sokaktan dönecekken birisi beni tuttu. Kendine doğru çekti. Kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Walter'dı. Kollarından sıyrılıp yürümeye devam ettim. O ise hala peşimden geliyordu. O anda onu boğmak istedim. Parçalara ayırmak istedim ama sakin olmalıydım. Umursamaz tavrımı takınmalıydım.
Hızlı adımlarla yürümye devam ettim. Bir yandan da içimden küfürleri saydırıyordum. ''Jamie? Neyin var? Lütfen durur musun?''
''Seni görmek istemiyorum.''
"Neden peki?" "Neden mi? Sen Monica'ya yavşarken ben ağlıyordum. Sen orada gülerken ben orada can çekişiyordum." "Peki ya ben! Ben ne olacağım? Sen Thomas ile buluşacaktın beni satacaktın." "Nereden biliyorsun?" "Monica söyledi." "Ne olursa olsun beni ilgilendirmiyor, benim acım acıy..." derken yüzüme yapıştı ve beni öptü.
Tanrım, onunla konuşmuyordum. Kalbim onun yüzünden acıyordu. Öptükten birkaç saniye sonra gözlerimi açtım. Walter'ı ittim ve ağrıyan ayağımla koştum.
