Golden Dust

Π Ρ Ό Λ Ο Γ Ο Σ

~~~

Μια μέρα, ένας μικρός Θεός ξάπλωνε στο απαλό γρασίδι, ήρεμος και γαλήνιος κάτω από μια ιτιά. Θαύμαζε το φως του ήλιου περνούσε ανάμεσα από τα λεπτά κλαδιά και άκουγε την μουσική που έβγαινε από το στόμα του μικρού πτηνού.
Τότε όμως σκοτάδι θόλωσε την όρασή του. Όλα έγιναν τόσο σκοτεινά που νόμιζε ότι πνιγόταν στην μαύρη άβυσσο. Ένα χέρι, απαλό σαν βελούδινου ύφασμα, ακούμπησε το μάγουλό του. Νόμιζε ότι ήταν όνειρο, ότι αυτό το χέρι θα το βοηθούσε να βγει από την σκοτεινή τρομακτική άβυσσο.
Όμως, δεν ήταν έτσι. Το χέρι μετατράπηκε σε λεπίδα και εισέβαλε μέσα στον λαιμό του. Ύστερα, ένα ζευγάρι από γαλάζια λαμπερά μάτια εμφανίστηκαν μπροστά του, καθώς έβλεπε τον θεό Θάνατο να πλησιάζει προς το μερος του και με τα μαύρα φτερά του να σκίζει τον αέρα.
Περίμενε... Δεν μπορεί να είναι αληθινό. Είναι αθάνατος και το Θάνατος δεν θα μπορούσε ούτε καν να τον πλησιάσει. Και αυτά τα μάτια, αυτά τα γνωστά οικία μάτια. Φυσικά!, είπε. Και τότε φωναξε το όνομα της τόσο δυνατά, σαν να ήταν τα τελευταία λόγια που μπορούσε να πει.
"ΜΕΛΙΝΟΗ!".
Φώναζε ξανά, και ξανα, και ξανά, ώσπου το φωτεινό τοπίο επανήλθε, ο Θάνατος είχε εξαφανιστεί και μπορούσε να δει ξεκάθαρα το αέρινο σωμα της μικρής θεότητας του κάτω κόσμου. Άκουσε το γέλιο της λίγο πριν την δει να το βάζει στα πόδια, όπως κάθε άλλη φορά.

~~~

Μελινοη

θεότητα του κάτω κόσμου, στοιχείο της ήταν οι Εφιάλτες, η Τρέλα και η Παράνοια, ενω πολλές φορές συνεργαζόταν με τον Φόβο.

κόρη του Άδη και της Περσεφόνης,
αδελφή της Μακαρίας και του Ζαγρεα.

Απόλλων

θεός του Ολύμπου, στοιχείο του ήταν
το Φως, η Μουσική, η Ποίησή
και η Τέχνη.

γιος σου Ζευς/Δία και της Λητώς,
αδελφός της θεάς Αρτέμης.

~~~

Hey!! Μια καινούρια ιστορία λοιπόν, σύντομα θα ανέβει και το πρώτο κεφάλαιο. Η συγκεκριμένη ιστορία θα είναι και στα αγγλικά(την έχω ηδη ανεβάζει).

Είναι μια ιστορία με θεότητες της ελληνικής μυθολογίας και ελπίζω να σας αρέσει όσο και σε εμένα.

See you soon λοβς 💛