A Tale of Forever Undead

Chapter Two: Troubled

"Kyaaa, confirmed!nagbalik na nga ang Black Empire!"

"Hala, totoo?!humaygad.Iniisip ko pa lang nalulusaw na napkin ko!"

"Sinabi mo pa. Grabe! nakita ko sila kanina sa hallway, feeling ko biglang nawalan ng garter ang panty ko bes!"

"Owemjee. Nakita mo rin ba si Akiro?"

"Of course! Still hella gorgeous as ever!"

Gwen and Prix giggled while enjoying their Hawaiian Pizza and can of soda.
Why the heck am I with these gossip vampires again?Ugh! Right. Because of my cheesecake.
The freakin sweet and tempting cheesecake na ginawa nilang pain para lang makasama ako sa kanila dito sa cafeteria. Sino ba naman ako para tanggihan ang libre nila?
Tao lang ako. Marupok at Mahina. Mabilis mag-give in sa temptation.
At ngayon, heto ako, tinitiis ang nakakarindi nilang boses for the sake of food.

Simula nang maupo kami dito ay naging topic na nila ang anong grupo nga ulit yun? Black Panther? Black Enzyme?uh.

Anyways, patapos na rin naman ako sa cheesecake ko kaya makakatakas na ako sa mapuputlang nilalang na 'to. I don't think I can stand their annoying giggles that long. Ang sakit sa tenga. Wala silang ibang ginawa kundi kiligin na parang ewan dito sa harap ko at parang walang Aleeyah na nag-eexist sa tabi-tabi dahil masyado silang engrossed sa pagbuo ng sarili nilang virtual world na puro lalaki ang laman.

"Anyways, maiba tayo. Ikaw Alee, bakit ata parang hinabol ka ng pitong kabayo kagabi?"

"Oo nga. Inatake ka ba ng Almuranaz mo?"

My head snapped to their direction. Not because of the latter statement but because of the first one. Shit.

"No. Nag-jogging lang ako."
I used my usual monotonous voice as I diverted my gaze. Gawd.
I'm a terrible liar.

"Seryoso?! Jogging?"

"Nang Gabi." Gwen added while giving me her bored droopy eyes. Ok. At bakit sarcastic ata ang pandinig ko dun?

"Yeah. Pakialam nyo ba?"
Never. As in never kong sasabihin sa kanila ang nakita ko Stygian Woods. Psh. Ano ako, batang sumbongera?
Marahang napailing ang dalawang kaharap ko.Maybe dahil alam nilang wala silang makukuhang matinong sagot sakin at ni minsan ay hindi ko naman talaga sila kinausap ng hindi pabalang.

Last night's scene really creeped the hell out of me.But no. I wont tell them.Pagtatawanan lang nila ang katangahan ko.And to think na halos hindi na ako makatulog dahil paulit ulit na bumabalik sa isip ko ang hindi kaaya ayang pangyayari. Ugh. Dapat hindi na lang ako lumabas ng dorm eh.Shit talaga. Baka sa mga oras na to, hina-hunting na ako ng buong gang ng lalaking yun at balak na isunod dun sa babae. Alam kong nakita nya ako. Baka nga naisaulo pa nya ang mukha ko pati amoy ko. Ugh.
But No! I shouldn't be scared right?
They're just some arrogant bloodsuckers who think that they're superior to humans! Hindi porket makapangyarihan sila ay dapat na akong kabahan.Hell to them!Mamamatay muna ako bago ako magpahuli ng buhay. And besides, as far as I remember, wala naman akong maling ginawa kagabi.
Kasalanan ko ba kung nakita ko sila? Kasalanan ko ba kung nasaksihan ko ang pagtutusukan nila ng pangil sa gitna ng gubat? Tsh. Hindi. Kasalanan nila yun.

Bigla naman akong napaangat ng tingin nang biglang tumahimik ang buong cafeteria.Yung tipong parang napipi ang lahat ng estudyante at tanging tunog lang ng kubyertos ang maririnig.

Nakita ko ang pagpasok ng isang grupo ng kalalakihan. They have this strong and intimidating aura na parang nagsasabi na hindi sila basta ordinaryong estudyante lang. And I admit, may ibubuga sila pagdating sa itsura. Whoah--did I mentioned that they're hot too?
Apat lang sila pero masasabi kong nakuha nila ang atensyon ng halos lahat na nandito.