บุพเพอาละวาด

อุบัติเหตุ

ซ่า ซ่า เสียงฝนตกลงมาอย่างไม่บอกไม่กล่าว
ว๊ายยยยยยย!!! ทำไงดีเนี่ยยย  วันนี้ดันมีสอบ
วิชาจารย์แม่ด้วยสิ ฝนบ้านี่ก็มาตกอะไรเอาตอนนี้เนี่ยย  เออใช่! ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาไอ่ต้นเพื่อนซี้ทันที
"ฮัลโหล"
"มึงงงง ออกมารับกุหน่อยยสิ กูติดฝนอยู่ที่หน้าหออ้ะ"
" เออๆ ได้ๆ กูกำลังออกจากบ้านพอดี "แจ่มเลยจ้า
"อีก 10 นาทีถึง"
"อ่า"เห้อออ จะทันสอบไหมวะเนี่ย 10 นาทีผ่านไป ไวเหมือนโกหก บรื้นนนนนนนนน!! นั่นไงๆรถไอ่ต้นกำลังขับตรงมาทางฉัน แต่เห้ยยย! มึงจะไม่เบรคหน่อยหรออิห่าาาา
เอี๊ยดดดดดดดด!!!!!  
"โหยยยยอิห่ารากกกถ้าจะจอดเบรคแบบนี้นะมึงชนกูเถอะ อีกแค่2เซ็นกูก็พิการล้ะ
ดอกกกก!!" ฉันบ่นมันชุดใหญ่
"โอ๊ยยย คุณเพื่อนคร๊าบบบ ขึ้นรถก่อนไหมคับแล้วค่อยด่ากระผมต่อ มันจะไม่ทันสอบของครูแม่เอานะคร๊าบบ" เออว่ะ ด่ามันจนลืมเลย เชี้ยแล้ว
"เออ! กูยอมให้มึงวันนึงนะ แม่ง" พูดจบฉันก็ก้าวขาขึ้นรถทันที แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกมาเรื่อยๆ ผ่านไป10นาที เห้อถึงซะที
"ไอ้ม่อนกี่โมงล้ะว้ะ"อ้อลืมบอกไปฉันชื่อว่าม่อน เป็นเด็กกำพร้า อยู่กับยายกับตามาตั้งแต่เด็กๆ แต่พอโตขึ้นมาฉันก็เลยย้ายมาเรียนที่กรุงเทพแล้วก็หางานทำพิเศษส่งตัวเองเรียนไปด้วยบางส่วนฉันก็ส่งให้ตากับยายใช้
"ไอ่ม่อนน กูถามว่ากี่โมงแล้วววว"
"ห้ะ อ่อ 08:05 นาทีล้ะ มีไรว้ะ"
"โห้ยยยอิห่าาา อิปลาทองหางสั้นนนน ลืมง่ายจริงเลยมึง มีสอบของครูแม่ไง!"
"ห้ะ ไอ่เชรี้ยย มึงจะรออะไรอยู่อ้ะ วิ่งดิว้ะวิ่ง"
จากนั้นพวกเราก็พากันวิ่งขึ้นห้องกัน
ปัง ! เห้อออโชคดีชิบหายเลยจารย์ยังไม่มา
"ทำไมพวกคุณ 2 คนถึงไม่เข้าห้องสักที"
เฮือกกกกกก!!! เสียงนี้มันนนน T ^ T
"ครับ/ค่ะ" เรารีบเดินไปนั่งข้างหลังอย่างรวดเร็ว แม่งเอ๊ยยยขนลุกสัสๆ
"เอาล่ะค่ะ ทุกคนมีเวลาทำข้อสอบ 30นาที หลังจากทำเสร็จแล้วนำมาวางไว้บนโต๊ะครูหน้าชั้นเรียนนะค่ะ เริ่มทำได้" สิ้นเสียงทุกคนก็เริ่มทยอยกันลงมือทำข้อสอบทันที
ข้อสอบแค่นี้อ้ะ จิ๊บๆ เสร็จล้ะ ฉันเดินเอากระดาษคำตอบไปวางหน้าชั้นแล้วมารอไอ่ต้นหน้าห้อง รออยู่ไม่นานนักไอ่ต้นก็เดินตามออกมา
"อื้อหือ ชิวเลยนะมึงส่งคนแรกซะด้วย"แน่นอนย่ะ คนมันหัวดีอะนะ
"มึงค่ำนี้ว่างป้ะแดก เหล้ากัน"
"เออ เอาดิ ตอน3ทุ่มมึงก็ลงมาหน้าหอล้ะกัน"
"คร๊าาาา กลับเหอะง่วงนอนว่ะ"
"เออๆ"
ไม่นานรถคันหรูก็จอดอยู่หน้าหอฉัน
"ขอบใจมากมึง เจอกันๆ" ฉันกำลังจะก้าวเทเาไปด้านหน้าสองสามก้าว อยู่ๆ ก็มีผู้ชายโดนรถชนปั้งงง !! ร่างของเขา กระเด็นมานอนจมกองเลือดอยู่ตรงหน้าฉัน ล..เลือ..ดด.. ไหลนองเต็มพื้น ทะ..ทำ..ไ.ไมฉันช็อคจนหมดสติลมลงไปนอนกองกับพื้นทันที เห้อเวียนหัวจัง ทำไมทุกอย่างพร่ามัวไปหมด "มืดจังเ..ลย"
"ไอ่ม่อน ตื่นดิว่ะ ไอ่ม่อนน" ทำไมเสียงไอ่ต้นมันถึงเบาจังล่ะ ฉันพยายามลืมตาขึ้นมาแต่มันก็ลืมไม่ขึ้น วูบบบบบ