บุพเพอาละวาด

ปริศนา??

อือ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาเพราะแสงแดดส่องมากระทบหน้า พอฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นต้นนอนฟุบอยู่ข้างๆเตียงฉัน เห้อออ มึงก็ไม่ได้เหี้ยตลอดเวลาสักหน่อย ฉันค่อยๆเอามือลูบหัวไอ่ต้น เบาๆ อ้ะ
"หือ อ่าวม่อนมึงตื่นนานรึยังว้ะ" พอตื่นมาก็พูดเอาพูดเอาเลยนะเมิงง
"พึ่งตื่นเมื่อกี้เอง ^ ^"
"เออมึงรอ กูแปบเดี้ยวกุเอาน้ำมาให้"พูดจบไอ่ต้นก็ลุกเดินไปรินน้ำทันที
"อ้ะ แดกก่อนมึง"มันยื่นน้ำมาให้
"ขอบใจมึง"เมื่อตอนนั้น รู้สึกเหมือนมันเกิดอะไรขึ้นนะ เอ่ออ ผู้ชาย เออว่ะ คนที่โดนรถชน
"เอ่อ มึงๆ คนที่โดนรถชนเมื่อวานนี่ ตอนนี้เป็นไงบ้างว้ะ"
"ก็อยู่ห้องไอซียูอ้ะมึงอาการหนักเลย แต่แปลกนะมึงโดนชนเต็มๆขนาดนั้น ยังอุตส่าห์รอดมาได้อ้ะ แม่งโครตเจ๋ง เลยว่ะ!"
" = _ = !! "
"กูว่านะ เหมือนไอ่ผู้ชายคนนั้นมันจะโดนซ้อมล้ะ กำลังหนีอะไร สักอย่างนี่แหละ" หะ โดนซ้อมเนี่ยนะ ใครมันใจอำมหิตขนาดหวังจะให้ตายกันขนาดนั้นว้ะ แม่ง อยากรู้จริงๆเลย
"แล้วเราจะเอาไงต่อดีว้ะไอ่ต้น"
"อืม กูไปแจ้งความกับตำรวจไว้ล้ะ ส่วนผู้ชายที่โดนรถชนคงต้องรอเขาฟื้นอ้ะ แต่คงอีกนานว่ะ"
"มึงกูอยากไปดูผู้ชายคนนั้นกับตากูเองวะ พากูไปหน่อยดิ" อย่างน้อยๆ ก็อยากจะไปดูอาการเขากับตาตัวเองมากกว่า
"แต่ว่า"
"นะนะๆๆๆๆ พากุไปหน่ยเหอะ กูไม่เป็นไรแล้วกูแข็งแรงจะตาย" มันทำหน้าคิดหนัก
"เห้อ เออๆ ก็ได้ มึงลุกเองได้ใช่ป้ะ" ฉันพยักหน้าเบาๆ มันค่อยๆ เข้ามาประคองให้ฉันค่อยๆลุกขึ้น เราเดินมาจนถึงหน้าห้องไอซียู ฉันค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปช้าๆ แต่คุณพยาบาลก็มาห้ามฉัน "เอ่อ คุณค่ะ คุณต้องใส่ชุดกันเชื้อโรคก่อนถึงจะเข้าไปได้นะค่ะ"
"อ๋อค่ะๆ" พอเราใส่ชุดกันเรียบร้อยแล้ว ฉันก็เดินนำไอ่ต้นเข้าไปในห้องไอซียู
"ต้น ผู้ชายคนนั้นอยู่ตรงไหนวะ"ไอ่ต้นมองหน้าฉันแล้วชี้ไปทางขวามือ ฉันมองตามมือไอ่ต้นไป มันมีม่านบังคนไข้เอาไว้ ฉันจึงก้าวเข้าไปเอื้อมมือกำลังจะไปเปิดม่านออก พรึ่บบบบบบ
เห้ยยยย ไหงเป็นงี้ว้ะ !!
"ไอ่ต้น ๆๆ มึงมาดูนี่ดิ"
"อะไรของมึงวะ ทำอย่างกับไม่เคยเห็นคนป่วย"
เออ ไอ่คนป่วยอ้ะกูเคยเห็นแต่นี่ มันอะไรกัน สายต่างๆ ถูกดึงออกจนขาด บนเตียงก็ไม่มีคนอยู่แต่ ดูจากสภาพเตียงแล้วมีรอยยับ แต่ มันก็ไม่น่าจะกลายเป็นแบบนี้นี่นา
"เชรี้ยยย ผู้ชายคนนั้นหายไปไหนว่ะเนี่ย
* 0 *!"
"มึงไปเรียกพยาบาลเข้ามาดูเร็วเข้า"พอฉันตั้งสติได้ ก็รีบสั่งให้ไอ่ต้นไปตามพยาบาลมาดู ไอ่ผู้ชายคนนั้นมันคงไม่วาป ไปที่อื่นหรอกว่ามั้ย หรือว่า
"มีอะไรหรอค่ะ" คุณพยาบาลก็เข้ามาพอดี
"เอ่อคนไข้เตียงนี้หายไปไหนหรอคะ? คุณพยาบาล??"
"ก็ต้องอยู่ที่เตียงสิค่ะ เพราะคนไข้ได้รับบาดเจ็บอาการสาหัสมาก"
"แล้วทำไมคนไข้ถึงไม่อยู่ตรงนี้ล่ะคะ?" ฉันชี้ไปที่เตียง ให้คุณพยาบาลดู
"ว๊ายย ตายแล้ว ทำไงดีเนี่ยย เดี้ยวฉันขอตัวไปแจ้ง รปภ ก่อนนะคะ จะได้ช่วยกันออกตามหา"หลังจากนั้น คุณพยาบาลก็รีบวิ่งออกนอกห้องไป ฉันกับไอ่ต้นไดเแต่มองตากัน ปริ่บๆ
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันว่ะ แม่งง!! มีแต่เรื่อง!"
"โอ้ย! มึง ไปตามหาตัวผู้ชายคนนั้นก่อนเร็ว!!"
พอฉันพูดจบพวกเราก็แยกย้ายกันไปตามหา
เชี้ยเอ๊ยย อยู่ไหนว่ะเนี่ยย ฉันวิ่งมาตามทางเรื่อยๆ ปังงงง อ๊ะ ! โอ๊ยเจ็บชิบหาย เวลาแบบนี้แม่งเป็นแบบนี้ทักครั้งเลยห่าเอ๊ยยย ฉันวิ่งไปจนลืมดูคนจนไปชนกับคนร่างใหญ่เข้าให้
" เอ่อ ขอโทษนะค่ะ พอดีฉันรีบ เลยไม่ได้มองว่าคุณอยู่ตรงนี้ด้วย " ฉันรีบขอโทษเขา แต่เขากลับมองฉันนิ่งๆ โถ่ นี่คนเขากำลังขอโทษอยู่นะ หึ้ยยยย • ~ •" "
"ขอโทษนะค่ะ ฉันรีบ" ฉันกำลังจะก้าวขาเดินออกไปตามหาผู้ชายคนนั้นต่อ
หมับบบบบ เห้ยยยยย ใครจับแขนกูอีกว้ะ
"นี่ ชนแล้วจะหนีหรอ แล้วยังจะมาทำหน้าไม่พอใจอีก !! :( "
"ปล่อยคนกำลังรีบก็ขอโทษไปแล้วไง จะเอาอะไรอีกกวะ"
":( ไม่มีมารยาท" อ่าวเห้ยยยย ด่าแล้วหนีหรอว้ะ ไอ่ผู้ชายเฮงซวย สากเบือเท่ากิ่งไม้ เอ๊ยย อย่าให้เจอกันอีกนะ แม่จะเชือดให้ หนิ หึ !!!
เสียอารมณ์
"อ่าวไอ่ม่อนหาเจอป่ะว้ะ กูหาไม่เจอเลยว่ะ"มันวิ่งมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วหอบอย่างเอาเป็นเอาตาย
"หึ กูก็หาไม่เจอว้ะ"
"มึงพากุไปส่งหอหน่อยดิ กูเหนื่อย อยากพักผ่อนว่ะ"
"ม่อนมึงมาพักบ้านกุก่อนก็ได้นะ มึงอยู่หอคนเดียวอันตราย เดี้ยวล้มหัวฟาดพื้น แล้วปัญญาอ่อนนี่จบเลยนะมึง"โหยอิสัส นี่มึงห่วงหรือมึงจะแช่งกูกันแน่ว้ะ😡
"ไม่เอากูจะกลับไปนอนหอ"
"โหมึงอย่าดื้อดิว้ะ กุบอกให้มานอนบ้านกู ก็มาดิวะ" มันเริ่มหงุดหงิด
"เออก็ได้ๆ"😧😧