Ben çok sevdim biliyo musun. Böyle heryere yazasım,herkese söyleyesim,dağa taşa anlatasım geliyodu. Hep ilk günkü gibi sevdim ben onu zaten ilk gördüğümü hatırlıyorum, tutulduğumu. Bekledim baya zaman geçti. Bilirsin kafama koyduğumu yaparım, dişe diş yaşarım. Yaptım benim oldu. Herşey çok güzeldi, kıskanmalar ,utanmalar, uzun iyi geceler mesajları. Tam 3 ay. Bekledim. Hiç Bi kıza bakmadan , hiç Bi kızla konuşmadan. Zaten 3. Ayımızın bittiği gün ayrılalım dedi. Ama sözde ayrılık bu. Kafam koptu sandım. Kimseyle konuşmadım. Napıyo şuan, mutlu mu, Bi eksiği var mı... Sürekli kafamın içinde dolanıyodu. Cesaretim patladı tam 1 ay olduğu gün. Barıştık o gece , kaldığımız yerden, hiçbişey olmamış gibi. Evet biliyorum ne zaman yazsam bunları anlatıyorum ,sıkıldın farkındayım. Ama bunları, seni kendime yakın hissettiğim için anlatıp duruyorum. Elime kalem almazken onun canı sıkkın diye şair olurdum, satırlarca yazardım ona. Ona söyleyemediklerimi de deftere yazardım. Tabi sana söylemedim ben kimseye söylemedim aslında. Kocaman ,ağzına kadar yazılı defter. Nerde bakmak istiyom deme, yok çünkü. Beni her kırdığında 1 yaprak yaktım, her yanımda olduğunda 1 yaprak yazdım. Ama o defter yazıla yazıla bitmedi, yaka yaka bitti. Her sayfada bi sigara içerdim. Yaptıklarına Bi anlam arayarak. Neyse işte ben yine yanlız kaldım. Ben gittim gibi gözüküyo demi. Öyle değil işte o benden, yavaş yavaş,sessizce. Nerden mi biliyorum, teklif ediceğim zaman hissederek ettim, gittiğini de hislerimle anladım. Kızıyonuz bana ,geceleri uyumuyom diye. Ama istemediğimden uyuyamıyorum , unutmak için. Neyi,nasıl unutacaksam. Hiçbişeyi isteyerek unutamayan biri koca 1 yılı unutucak. Komik değil mi. En azından düşünmemeyi öğrenmeye çalışıyorum. Siz elinizden geleni yapsanızda yetmiyo anlıyomusun. Ben sürekli agresif,uyuyan , sıkıntılı biriyim ya. Betül varken bunları belli etmiyodum. Sırf o mutlu olsun diye elimden geleni yaptım. Doğru dürüst derdimi anlatmadım ona. Zaten anlatınca da pek Bi sikim değişmiyodu çünkü onun benim ayda yılda 1 kez anlattığım derdimden daha çok derdi var ya hani ben hiç yanında değilim. Siktir etmeye çalışıyorum anlıyo musun. Unutamıcam, aklıma gelicek özlicem onunla geçirdiğim mutlu günleri. Daha doğrusu onun günlerini, canının istediği zaman yanına gidebildiğim, onum canının istediği zaman elini tutabildiğim,kokusunu alabildiğim, öpebildiğim günleri. Ben hep onu mutlu etmek isterken beni hiç düşünmedi, onun dertlerine derman olmaya çalışırken kendi sıkıntılarımında üstüne çıkmak için çabaladım , Bi hayli yordu beni. Ben yorulurken bana bakmadı, ben ona dermanlığımı bitirmek için aklına geldim demekki geldi ağladı, babasından sonra Bi bana güvendiğini, benden başka kimsesi olmadığını söyledi ama faydası Yok işte. Ben o kadar zaman toparlanmaya çalışırken daha çok dağıldığımda yanımda olmayan birinin herşeyi benmişim, güldüm. Öyle işte özlemekten başka Bi bok yapmıyorum, zaten Bi bokta beceremiyorum
