Anlamlar hep yalın Hep aynı basma kalıp Elindekine sarıl. Sorma! Kim seninle kalır? Olmadan da yarın; Yarını görebilen bir hastayım. Ya sabır, sabır nereye kadar? Kimden alır gücü zavallı benliğin ? Suretinle hangi cadde tanır seni? İzmaritler yarım. Dene ve yanıl Bitti karın ağrıların, sandığında daha acısı yerini alır Unut neydi adın. Unut, kimdi; sevdiğin ilk kadın? Bitsin diye beklediğin çocukluğunu ara “Tatmin olmamak” duygusu; içte oluşturdu, yara. Tembel hayvanlara döndük, bunun sorumlusu PARA Çünkü kurtarıyor seni. Biraz yorulduğun zaman. Konuştuğum yalanların tövbesindeyim Hiçliğin gölgesindeyim benmişim unuttuğum adam Silik hafızalar; geçmişini bir hikaye yapar. Onu anlatır durur kendine, somurttuğu kadar… Hayalinin dibindeyken ayakların kayar Ne şöhrettir artık istediğin, ne alımlı bir bayan Gösterişli hayatlarla tutmuyor ki mayan Bırak dayan… Belki karanlıktır ışıkları yayan… Lambaları kapat! kesin kararlardan uzak dur! Dönülmeyecek bir söz verme yoksa mesele uzar. Sonra 10’ca seneni verdiğin bir amaç yüzüne kusar Hayat hep arkandan konuşur ama gelir yüzüne susar. Anlatamam derin tuhaf mevzular… Vukuat benim Bu kuantum fiziği gibi, zaman içimde erir Büker saatleri takvimleri gerçek olanı verir “Gerçek acı” denir. Bu doğru Ey acı; Gel de kovala beni! Kaçtığım ne var? Tevazu aldığım selam. Zamansız aldanılmalarla doğar; yazdığım kelam. Esası yok bu bilim-kurgu filmi sandığım bir şey Hayatım yazdığım bi şarkı ölüme aldığım nişan! Büyük kaygılarım var geçmişin aynalarından İzledim bu ben miyim? diğerlerinin aynılarından? Ey hayat… ayrılalım başka yerde karşılaşırsak? Bu defa yüzünü çevir kaybolmuş insan saygılarımla..
