This Is My Story

~Chapter. 4

20~08~2017

Sooooo, vandaag heb ik niet veel speciaals gedaan. Vooral een beetje bedgehangen en een beetje uit het raam gestaard.

Opzich n vrij rustig dagje, en echt allemaal prima. Tot MN ma ineens naar boven kwam om me weer helemaal af te zeiken.

Super irritant, ze moet zich echt altijd met MN zaken bemoeien. Ik wordt er helemaal gek van, dan was MN kamer weer een tering zooi terwijl k gisteren avond opgeruimd heb.

Ze begon er over te janken dat ik de hond niet uitgelaten had en dat ik meer in huis moet doen. Echt fucking bullshit, ze kan geen positief woord tegen of over me spreken.

Maar goed besides that was MN dag wel okay, niet dat ik veel gedaan heb ofzo.

Na het gezeik van MN ma heb ik toch maar MN kamer daar waar het kon een beetje aan kant gemaakt en de hond uitgelaten.

En alsnog was het niet goed dus heb ik beneden nog de nodige dingen gedaan. En ben uiteindelijk weer naar boven verhuisd. Weer bedhangen, naja tot ik gebeld werd door Dylen.

We hebben zo lang gebeld ik weet niet eens meer hoelang, MN hele tijdsbesef was weg.de manier waarop hij praat is gewoon zo calmerend en het geeft je gewoon de behoefte om te blijven luisteren.

Ik denk dat het zelfs zo is dat als hij het heeft over shit van natuurkunde waar ik geen kut van snap, dat ik alsnog met volle aandacht en bewondering zou willen luisteren.
We hebben het over van alles en nog wat gehad en ik nog nooit zo snel een aantal uren vol gepraat.
Hij heeft een beetje de zelfde mindset als ik, zo vertelde hij dat hij ook al een tijdje opzoek is naar mensen met hun eigen style maar dat die deze dagen lastig te vinden zijn. En ik geef hem daar best wel gelijk in want ze zijn lastig te vinden.

Toen hij eenmaal moest gaan en had opgehangen ben ik echt zo veel gaan na denken over het leven, like nog veel meer dan wat ik al deed.
Het is moeilijk om begrepen te worden en als je dan eindelijk iemand vind die jou begrijpt wil je die persoon uiteraard niet kwijt.
Waar je dan al snel de fout in gaat is dat je je vast klemt aan die ene bepaalde persoon, je gaatje steeds meer hechten tot het moment komt dat de ander je zat is en je achterlaat.
En hop terug bij af, met niemand die je begrijpt en niemand waarmee je je gevoelens en gedachtes kunt bespreken.
Het is kut dat mensen zo snel vooroordelen hebben en je daarom niet willen leren kennen.
Like als je de hele tijd met een bepaald persoon over je problemen praat gaan ze je al snel een zeikerd vinden of je kont over als irritant, terwijl de enige reden dat je je problemen bespreekt met die ene persoon is omdat je hulp wil en je je vertrouwd en begrepen voelt bij hem of haar.
Maar blijkbaar snappen sommige mensen dat niet, en dat is een van de redenen dat je je gaat afsluiten van de buiten wereld, je gevoelens en gedachtes gaat wegstoppen en uiteindelijk alles te veel wordt en je eindigt in een depressie of dergelijke. En natuurlijk kun je dan in therapie gaan maar dat helpt niet, en zeker niet als je geen band met die therapeut kunt opbouwen of geen klik voelt.
Je moet met je problemen en gevoelens naar iemand waar je je goed voelt en van wie je weet dat ze je begrijpen.
Want zolang je met iemand praat die je niet begrijpt, zet je geen stap verder.
Het klinkt toch allemaal best logies?
Maar nog steeds begrijpt legit de helft van de mensen die dit mee maken niet dat een therapie niet effectief is.
En uiteraard kan therapie ook wel effectief zijn maar dat is het alleen als je een band voelt tussen jou en je therapeut en anders niet.
Er gaan weer te veel dingen door m'n kleine koppie. Like ik zou het gewoon zo mooi vinden als iedereen normaal tegen elkaar kan doen en elkaar kan respecteren en zo, weetje dan zijn al die instanties en shit ook niet nodig en kun je gewoon met elkaar dingen oplossen in plaats van al dat gekut waar niemand beter van word.
Mensen moeten gewoon leren dat iedereen het zelfde is like, we hebben allemaal botten we zijn allemaal vlees en bloed. Het enige verschil is dat iedereen er van de buitenkant anders uit ziet, en dat is blijkbaar voor veel mensen een groot probleem. En dat snap ik niet want je hebt je zelf niet gemaakt, je kan niet net als in de Sims 4 zelf je uiterlijk bepalen en jezelf precies zo maken als je wil zijn, maar je kunt wel een eigen style ontwikkelen en je kunt wel jezelf zijn en ik snap niet dat mensen daar nou altijd zo een groot probleem van moeten maken.
Alsof het zo belangrijk is hoe je er uit ziet, uiteindelijk gaan we allemaal dood en is er niets meer van ons over dus pohh wat belangrijk zeg.
Maar het ding is je moet zolang je leeft doen wat jij leuk vind en doen waar jij je goed bij voelt.
En je niet laten kleineren door anderen maar gewoon je leven leiden zoals jij dat wil.