This Is My Story

~Chapter. 2

18~08~2017

Ik lig dus in bed en ik heb net in mijn hoofd een heel gesprek gevoerd met mijn beste vriendin Jessica, ik vroeg haar wat ze zou doen als ze me kwijt raakte.

Ze zei dat ze door zou gaan met het leven en zich er niet te veel mee bezig zou houden en dat ze wel een nieuwe beste vriendin zal vinden.
Eerlijk? Ik weet dat het niet echt was en het zich gewoon in mijn hoofd afspeelde maar het deed wel pijn.
Ken je dat? Zo n steek in je buik die je helemaal laat opkrullen tot een klein bolletje zodat hopelijk de pijn minder word.
Een pijn die vrijwel niet te omschrijven is? Ikke wel ik had het wel eens vaker gehad maar Deze keer was het net iets meer.
Dit is de 5e keer dat ik zo iets voelde en ik kan je beloven dat je er niet vrolijk van word. Maarja na het gesprekje in mijn hoofd heb ik gelijk Jessica gebeld en haar alles verteld.
Ze zei me dat ze nooit zo iets zou zeggen of uberhoubt in dr hoofd halen. We hebben een uur of 2 gebeld en het was fijn om haar stem te horen die mijn kleine paniek aanval probeerde te kalmeren.
Ze heeft me al door meerdere dingen heen gesleurd en laat me niet stikken, dat is een van de vele redenen waarom ze zo belangrijk voor mij is en waarom ik zo veel om haar geef.
Zonder haar had ik het echt niet zo ver geschopt.
Maar goed genoeg daar over ik ga je maar eens vertellen over het positieve gedeelte van mijn dag. Het begon uiteraard allemaal super fijn met regen, het zal ook wel weer niet zo zijn.
Ik zou naar de bibliotheek gaan voor mijn moeder maar in die regen leken de twee straten een eeuwigheid te duren.
Uiteindelijk aangekomen in de bib, zijn de boeken van MN ma nergens te vinden.
Dus je raad het al : voor niets zeiknat geregend. Kom ik thuis is en het eerste wat ik hoor is MN ma die om haar boeken vraagt, dus als verwacht leg ik haar het verhaal uit.
Naja wat er toen kwam zie je misschien wel al aankomen. Ma boos en ik mocht MN mobiel super fijn inleveren. Want het was natuurlijk mijn schuld dat de bib haar boeken niet had.
Dus, hoe is het leven zonder telefoon en muziek?
Tja wat kan ik zeggen nogal saai. Nu denk je misschien hè? Maar Blue, je hebt n paar uur geleden Jessica toch gebeld? Hoe dan?
Ja met de huistelefoon natuurlijk. Om eerlijk te zijn wist ik niet eens dat wij zo een ding in huis hadden maar blijkbaar wel.
Zijn ze toch nog ergens goed voor. Nee maar echt ik moet nu dus omdat die klote bib dr kut boeken  niet had n week zonder telefoon doen. En dan denk je misschien "euhm het is maar een week stel je niet zo aan" .
Aan de ene kant mee eens aan de andere kant , nee want vrienden maken kan ik niet en eigenlijk zijn 90% van MN vrienden internet vrienden dusja eigenlijk ga ik nu dus een super saaie week hebben. Mag ik even een momentje T^T.
Nog zo een groot probleem muziek luisteren kan ik nu ook niet meer, een cd speler heb ik niet en al had ik er wel een, het is niet zo dat ik die in MN zak kan doen met oortjes er in en overal mee naar toe kan nemen.
Maarja probably overleef ik het wel, ik hoop het tenminste.
Buiten het hele regen , bibliotheek en telefoon gedoe was MN dag best okay.
Hoogtepunt van mijn dag?
Ik denk dan toch wel het de heenweg naar de bib want daar was het enige probleem de regen.
En ohja het was ook wel grappig dat de vrouw van de bib me de satanistische boeken aan wees.
Alsof ik er voor mezelf kwam hoewel die boeken wel echt vet waren.
Er stond van alles in van rrituelen tot groeperingen.
Best awesome, jammer dat ik geen lezer ben anders had ik er wel wat mee genomen.
Ik zit nu op dit moment zo af en toe door MN kamer heen te kijken tho. Best grappig hoe je als je ergens op geconcentreerd bent dat je niet door hebt dat het steeds donkerder word. En eigenlijk ook een beetje je tijdsbesef weg raakt.
Ik denk weer over veel te veel dingen tegelijk na, en ik wil al weer teveel tegelijk vertellen.
Het goeie hieraan is is dat het me wel lekker bezig houd en het verveelt eigenlijk nooit echt.
Meeste mensen zullen me nu al irritant vinden en MN dagboek wegdoen alsof het niets is en dat al in chapter 2.
Waarschijnlijk omdat ik teveel behandel in een pagina van MN boekje maar ik heb gewoon zo veel te vertellen , vooral als school weer begint ik kan niet wachten.
Dan wordt mijn levensverhaal pas echt leuk.
Not probably, maar voor zij die mijndagboek lezen waarschijnlijk wel , mensen houden nu eenmaal van drama enzo.
Er hoeft dus maar een iemand eten naarme te gooien in de kantine en je hebt al weer een sappig verhaal om te vertellen.
Er hoeft maar een iemand mijn tas vol boeken in de fontijn op het schoolplijn te gooien en er is weer een sappig verhaal waarover ik kan vertellen.
Zo gaat het de laatste tijd, zo vang je geld, zo krijg je fame, met drama.
Eigenlijk kun je het vergelijken met leedvermaak.
Mensen genieten van andermans strugles en andermans pijn. Leedvermaak dus , eigenlijk ook naar dat de wereld tegenwoordig zo in elkaar zit.
De mens word met de dag hartelozer en gemener.
Denkt niet aan een ander maar lacht om een ander , zo zit het nu eenmaal. Vreselijk eigenlijk, toch?
Maarja dat is eigenlijk wel weer genoeg voor vandaag , het is al laat. En ik heb MN energie hard nodig voor morgen.
Een nieuwe dag een nieuwe start.
Laten we het hopen dan maar.