DO DREAMS COME TRUE (ongoing)

CHAPTER 14

CHAPTER 14

[ SOFIA' s POV ]

Ang sarap alalahanin yung mga sweet momnts namin, pero kasabay nang pag flashback bumabalik din yung sakit TTT/////////TTT

"WAAAAAAAAAAAAA!!!!! HUHUHUHU!!!!! NAKA-KAKAINIS KA-YO HUHU!!! BAKET-KET???? BA-BAKET NYO KO NI-LO-KO!!!??????"- Sigaw habang umiiyak! Hindi ko alam tuloy-tuloy lang yung luha ko pero masasabi ko ngang effective, nabawasan nga yung sama nang loob ko.. medyo gumaangaan na...

"MA-KAKA-LIMUTAN DIN KI-TA HUHUHUHU!!!" TTT//////////TTT Iyagaw ko parin! Iyak at sigaw...

Ngayon!! alam ko na kung bakt nila sinasabing BROKEN HEART Pag niloko or nakipagbreak.

Dahil di man literal na nahahati yung puso mo... pero ganun yung feeling parang nawawasak, sadudurog, di makahinga TTT///////TTT Dagdag pa na laging nagfflashbck sa utak ko yung nangyari kanina.. Halos mabaliw akoooo!!!!

"Ang sakit reichen!! huhu!!"- Sabi ko kay reichen nung medyo nahimasmasan nako, inaalalayan naman nya kong makaupo sa isang kahoy na pwedeng maupuan.

"Shhhhhhh!!! Yknow what! I believe that God allows you to get hurt bcoz he has a better person in mind... Okey lang na umiyak ka ngayon kasi oo masakit tlga siguro yan." Sabi sakin ni reichen habang hinihimas yung likod ko.

"S**t!! I dunno pano kita mapatahan"- Bulong pa nya rinig ko naman haha.

"Huuu! Salamat ah!"- Sabi ko habang naktingin sakanya na pinupunasan yung luha ko sa mata.

"Ako na!"- Kuha ko sakanya nang panyo, dahilan para mapatingin sya sakin.

Dug..dug...dug...dug...

Ano yun?? Teteng! Ang bilis nang tibok nang puso ko?????

Sabah naman kaming napaiwas nang tingin.

"Oh!"-Abot nya nang panyo. "Balik mo nlang pag alam mong di kana iiyak nang dahil skanya"- Nakatingin sya sa mga bubong nang mga bahy ayon sa aking peripheral vision.

SILENCE.....

"Ahum salamat ulit ah! Naiyakan pa kita hehe!"- Awkward na tawa ko..

SILENCE.....

"Hmm! Una na ko.!"- Tumayo na sya at humarap sakin dahil tumayo na rin ako.

"Ingat ka sa pag-uwi ah! Uwi kana pagokey kana."- Cold na sabi nya saka tumalikod at nag simula nang maglakad..

"Thank you!"- Habol na sigaw ko sakanya..

Nagokey sign lang sya habang naglalakad..

Pagkauwi ko sa bahay dumiretso agad ako sa kwarto ko... Maswerte ako at wlang tao sa bahay..

Pagkaupo ko sa aking kama ay na tingin ako agad sa side table kung saan na klagay yung 3 beige roses na ibinigay sa akin ni reid. Lanta na yon, di naman gaanong lanta, may kaonting buhay pa naman! As in konti na lang..

Napakagat nalang ako sa labi ko para sana pigilan yung luha na babagsak kaso! Di kineri eyy... Bumagsak parin.. Paano naalala ko nanaman kung paano nagpropose si reid sa akin.

kung paano ito mag-utos sa kaibigan upang bilhan lang sya nang lunch pagtinatamad syang bumili. Kung paano eto magalit pag nakapagsuot ako nang maikli na shorts.

Kung paano nya sabihin na he loves me, and he will make it forever..

It was sweet but yet most painful now dahil ang tanga-tanga ko at naniwala dito, at kahit na nasaksihan mismo nang dalwa nyang mata ang kataksilan nang ni reid sa akin qy nammiss ko na sya. namimiss ko na kung paano sya maglambing sa akin.

Umiyak lang ako nang umiyak buong magdamag hanggang makatulugan ki nalang ang pag-iyak.

"Sof! Gising na! mllate kana."

"Sofia!"

Hays! nakalimutan ko pang may pasok pala ko ngayon dahil wednesday palang ngayon.

"Opo mommy!"

Pagtingin ko sa orasan 5:30am na! Piste! late na ko!!

Naligo na ko at nagmamadaling bumaba.

"Waaaaa! what happened in your eyes?"- Hysterical ni mommy i dont mind her i just walked fastly. ayoko munang pag-usapan yung tungkol kahapon.

"Dont mind me mom. ill go ahead"

"You dont eat breakfast"

Di na ko sumagot late na rin pala ko.

Nandito na ko sa tapat nang gate! Sh*t kinakabahan ako. Paano pag nakita ko silang magkasama? Pero hindi! Bakit ako ang kakabahan! Dapt sila! Dapat nga mahiya sila ey.

Yessssss!! Buti di ako na late medyo maaga pa ako nang 5minutes before the bell nyenye.

"Hala mang! Anong hinithit mo???"- Sabi sakin ni bakla pagkatabi ko sakanya.

"Oh! Bakit namamaga mata mo?"

"Bakit malemaleta ata ang eyebags?"

"Sinong kumulam sayo! Sabihinnnnn mo."

Ilan lang yan sa mga pangungulit nang mga classmate ko. ang tanging sagot ko lang ay "Napuyat at nakagat nang ipis" Tumigil din sila sa pangungulit dahil dumating na si mam na teacher namin sa physics.

Ano ba itsura ko? Di pako tumitingin sa salamin simula kanina, pero ramdam ko ang bigat nang katawan at lalo na ang mata ko.

Goodmorning. Sorry sa matagal na update TTT_______TTT

Like i requested in my other story. I request 5 votes before i UD hehe.