I thought I knew you

vrienden?

De volgende dag

Het is zaterdagochtend. Melissa is nog maar juist wakker, als er al wordt aangebeld. 'Melissa, doe even open, waarschijnlijk weer post voor de buren ofzo!' Roept haar moeder. Al zuchtend slentert ze de trap af. 'En doe een beetje voort, het ontbijt staat klaar.' 'Okey mama.' Antwoord Melissa. Nog half slapend opent ze de deur. Ze kijkt op en schrikt even. 'Thomas, wat doe jij hier?' 'Ik wil het even met je hebben over gisteren.' Terwijl roept haar moeder vanuit de keuken: 'Lieverd, is dat Thomas? Vraag of hij even binnenkomt, als hij wil kan hij mee eten.' Melissa zucht. 'Kom binnen, je hebt het wel gehoord.'

Ze zijn klaar met eten, tijdens het eten is er niets gezegd. 'Kom maar mee naar boven' zegt ze tegen hem als alles afgeruimd is. Als ze op haar kamer zijn, is er nog een tijdje stilte, maar dan begint Thomas te praten: 'Ik wil even zeggen dat het me spijt van gisteren, maar dat groepje zijn men enige vrienden en ik hoor nu eindelijk eens ergens bij. Je moet begrijpen dat ik bang ben om hun te verliezen, ik weet hoe het voelt om altijd alleen op de speelplaats te zitten, om als laatste over te blijven tijdens de gymles, om er gewoon niet bij te horen.' Melissa onderbreekt hem: 'En hoe denk je dat het voor mij voelt om op een school te komen waar ik maar 1 iemand ken, en dat diegene mij opeens begint uit te lachen en alsof doet dat hij mij niet kent?' Thomas aarzelt even. 'Ik weet dat het fout was, maar kunnen we dit alstublieft vergeten en gewoon terug vrienden worden?' 'Ik stel voor dat je begint met de waarheid te vertellen tegen je fuckboy groepje, dan zien we wel hoe het verder loopt.'