-Mesaj gönderimini iptal etsende bildirimde kalan kısmı okuyabiliyorum.
Şuan mesaj atmasına mı sevinsem yoksa rezilliğime mi üzülsem karar verememiştim.
Yine saçma bir sabaha uyanmıştım. Elimi yatağın içinde gezdirmeye başladım ve sonunda telefonumu bulabildim. Saat daha sabahın 8'i idi ve ben uyanıktım. Kendime inanamıyorum.. Aşağı indim kahvaltılık bir şeyler bakındım. Sanırım ailemle yaşaydım bu kadar zahmetli olmazdı herşey. Düşünmeye devam ederken çalan telefonum korkutmuştu. Arıyanın Yoongi olduğunu gördüm. -Junkook hemen bize gelmelisin çok önemli!! -Ah hyung, saat sabahın 8inde ne bu kadar acil olan!? Hyung alo .. Ah ciddi mi ya emir verip suratıma kapattı bide.. Mızmızlanarak odama çıktım altıma siyah deri pantolon ve üstüne düz siyah bir tişört geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yoongilere geldiğimde tam kapıyı tıklatıcakken aniden açıldı ve ne olduğunu anlayamadan kolumdan sürüklenerek kendimi Yoonginin arabasında buldum.Yol boyu didiştikten sonra nereye gittiğimizi anladım. 2 yıldır platonik olduğu Jimini yine uzaktan uzaktan izlemeye.. Cafeye girdik ve artık klasikleşen yerimize oturduk. Anlamıyorum neden sürekli buraya geliyo bu Jimin denilen çocuk. Garson yanımıza gelip her zamankindenmi diye sorunca onaylayıp gönderdik. Herkes alışmıştı resmen artık. Yoongiye baktığımda kaşlarını çatmış Jimine bakıyordu. Ne olduğuna bakmak için kafamı çevirdim. Çevirmez olsaydım..
--------------------------------------------------------- OY VERENLERE TEŞEKKÜRLER. UMARIM BİR OYU FAZLA GÖRMESSİNİZ..
