Alone

Bir

Duvarda ki gölgelerin gözleri üzerimde, hissediyorum. Hepsi benim ne yapacağımı merak ediyor.
Pes etmemi fısıldıyor biri kendi kendine...

"Pes etmen gerek"

Başımı iki yana sallıyorum. Bu kadar basit olamaz.

Olmamalı.

Odanın diğer ucuda ki kameraya koşuyorum. Kamerayı alıp, çalışma masana koyuyorum.
Görüntüyü ayarlıyorum. Kameranın tam ortasında ben gözükecek şekilde oturuyorum sandalyeye.

Ve kayıt düğmesine basıyorum.

Saniyeler akıyor, ağzımdan çıkacak ilk cümleyi bende gölgeler kadar merakla bekliyorum.

Dakikalar yuvarlanıyor, ben hâlâ kameraya dümdüz bakamaya devam ediyorum.

Gölgeler homurdanmaya başladığında derin bir nefes veriyorum ve o an nefesimi tuttuğumu anlıyorum.

"Benim adım J... bugün gün doğduktan hemen sonra, hiç yaşamamış olduğumu öğrendim."