SEN BENİMSİN

-9-

Koşarak sınıfa girdim.Elif bana bakıyordu.Yanına oturdum.Birden sınıfa acayip yakışıklı bir çocuk daldı.Bakışları çok soğuk ve sertti.Birden herkes sustu ve çocuğa yol verdi.Çocuk sınıfa bakındı.Göz göze geldik.Çok ürkütücüydü.Bir süre daha bakındı ve gitti.Herkes eski haline geri döndü.Neden herkesin bu kadar büyük bir tepki verdiğini merak ediyorum.Hemen Elif'e döndüm.

"Elif neden herkes bu kadar tepki verdi?"

"O Rüzgar.Tam bir beladır.Geceleri falan barlarda takılır.Bir çok insan öldürdüğünü ve sadist olduğunu biliyorum.Aklı başında bir insan ona asla yaklaşmaz.Ayrıca Kıvançın babasıyla ortak.Yani bu okulun yarısı Rüzgarlara yarısı Kıvançlara ait."

Korkmuştum.Yuh yani.Adama bak herkesi korkutmuş.Semih sınıftan içeri girdi.Ama elleri ellerinde bir Büşrayla.Kocaman gülümsedim.Ondan kurtulduğuma çok sevinmiştim.Dersler öyle böyle bitti.Semihle çok iyi arkadaş olmuştuk.Özünde iyi çocuktu.Büşra da çok iyi bir kızdı.Görünüşe aldanmamak gerek.Kıvanç bana hiç bakmıyordu.Yaren diye bir kızla konuşuyordu.Galiba birbirlerinden hoşlanıyorlardı.Onun adına sevinmiştim.Şuan kalbimde hiç kimse yok.Eve doğru yürümeye başladım.

"Selam." Arkamı dndüm ve 'selam' diyen kişiye baktım.Kıvanç.

"Selam"

"Nasılsın?"

"İyiyim sen?"

"İyi."

"Şey ben sana birşey sorucaktım." dedi utana sıkıla.

"Tabii sor"

"Şey bizim sınıfta Yaren diye bi kız var ya."

"Hmm evet bu gün onunla konuşuyordun."

"Şeyy belki onu tanımıyosun ama sonuçta ikinizde kızsınız yani diyorum ki aramızı yaparmısın yani bana arkadaş olarak bi yardım edermisin?"

"Ahh tabi.Elimden geleni yaparım."

"Teşekkür ederim görüşürüz."

"Görüşürüz." dedim.

 Cem Adrian çalıyordu.En sevdğim.Herkes gider mi şarksı.Ağır ağır ilerlerken bir yandan da şarkıyı mırıldanıyordum.O sırada kulağıma çığlık ve haykırış sesleri geldi.Seslerden anladığım kadarıyla bir adamı dövüyorlardı kimbilir belkide öldürürüyorlardı.Yanlarına yaklaştım ve gizli gizli dinlemeye başladım.Size çok fazla meraklı olduğumu söylemişmiydim?Bu okuldaki çocuktu.RÜZGAR! Bir adamı yerde öldüresiye dövüyordu.Bıçağı çıkardı ve hızlı hızlı adama saplamaya başladı.Hemen burdan gitmem gerekiyordu.Çok fazla korkmuştum ve bacaklarım deli gibi titriyordu.Hemen arkamı döndüm ve yürümeye başladım.Koşarsam çok fazla dikkat çekebilirdim.Tam oradan uzaklaşmak için adımlarımı hızlandırıyordum ki telefonumun lanet sesini duydum.Kafamı çevirdim ve o buz gibi simsiyah gözlerle karşılaştım.Çok pis bakıyordu.Hemen topuklamalıydım.Arkamı döndüm ve hızla koşmaya başladım.Arkamdan geliyordu.Birden beni yakaladı ve eliyle ağzımı kapadı.Issız bir çıkmaza soktu havada kararmıştı.Çok klişi değil mi? Fakat korkuyordum.

"Yanlış yerlerde dolanıyorsun güzelim." diye tısladı.Sesi,kokusu,duruşu,endamı,gözleri..tanrım o, o kadar erkeksiydi ki.Korkuyla kolundan kurtulmaya çalıştım.Beni duvara yapıştırdı.Acıyla inledim.Pis pis sırıtmaya başladı.

"Görmemen gereken şeyleri gördün." diye tısladı yine.Korku tüm vücudumu kaplamıştı adeta.

"B-ben birşey görmedim." Açıkçası kendi attığım yalana bile inanmamışken onun buna inanmasını hiç beklemiyorum.