Yeşimden:
Meraba Yeşim ben. Sevgilim bi asker daha doğrusu eski sevgilim ve eski mesleği. Hala seviyorum onu. Ama bir sinirle terk ettim onu. Çok özlüyorum onu. O boncuk mavi gözlerini, ses tonunu, bakışını, sarılışını, gülüşünü ve milyon şey sayabilirim her şeyini seviyorum. Ama affetmiyorum onu ne kadar sevsem de affetmiyorum. İnsanlar değişmez. İlkinde yaralanan ikinci ölür. Bilin istedim. Beni aldattı affedilecek bişey değil. Ama inanıyorum ki herkes bir gün yaşattığını yaşayacak. Ve ben bu günü bekleyeceğim. Ama affetmeyecek olmam onu sevmediğim anlamına gelmez.
Ateş'den:
Meraba Ateş ben. Bi sevgilim vardı Yeşim. Yeşim Aras. Çapkın bi insanım kabul ediyorum ama sevdiğim insanın üzerine gül koklamam.Aldatmadım ben onu. Hiç bir şey dinlemeden çekip gitti.Ama döneceksin biliyorum. Çünkü insan yıkık da olsa büyüdüğü evi unutmaz. Ben senin evindim Yeşim. Hala seviyorsun beni. En azından temennim o yönde. Aslında hayatım film çekimi gibiydi beni terk ettiğin an. Tam mutlu oldum derken, yönetmenden ses geldi; 'KESTİK'
işte beden olarak ölmesemde ruh olarak öldüm o an. Hiç unutmadım seni.Hep özledim hep özleyeceğim.
Yeşimden:
Sanırım yavaş yavaş alışıyorum. Hiç istemesem bile alışıyorum yada öyle sanıyorum.Susarak alışmayı beklemek de benim kendime mağlubiyetin olsun. Diyecek söz bulamıyorum.Ama bitti. Her şey buraya kadar. Sana deli gibi aşığım gelsen yanıma af dilesen. "Senden nefret bile edemiyorum" cümlesindeki bile seni inciltsin isterim Ateş. Beynimde bitirdim de peki ya kalbim? Sus be yüreğim bende biliyorum özlediğimi; susda bilmesin özlendiğini. Şımarır o bilirse özlendiğini..
Ateşden:
Benim kelime haznem çok geniştir, derdim. Senin bi kelimene yetemedim. Git ne demekdi sevgilim.
-Bunları düşünürken telefonum çaldı. Arayan Fethi'ydi.
Ateş:Alo Fethi.
Fethi:Ateş çabuk gel buraya.
Ateş:Adres verirsen gelicem.
Fethi:Annemin evindeyim.
Ateş:Geliyorum peki.
Yeşimden:
çok yordun beni Ateş çok.
Telefonum çalıyor. Arayan Ateş'in kardeşi Defne(Açelya Topaloğlu)
Defne benim en yakın arkadaşım. Ne kadar abisini unutmaya çalışsamda.
Defne:Alo Yeşim.
Yeşim:Efendim.
Defne:Ağladın mı sen o ne ses tonu.
Yeşim:Hayır canım ben gayet iyiyim.
Defne:Buluşalım mı dicektim.Seni Eylem diye bi arkadaşımla tanışırcam.
Yeşim:Tamam kuşum geliyorum.
Telefonu olduğunu gibi yüzüne kapattım. Üstümü giyindim ve Defne beni lüks bi eve getirdi. İçeri girdiğim de Ateşin arkadaşlarını gördüm. Her yer süslenmiş.Aa bugün Ateşin doğum günü. Aklım ordan gitmemi kalbim kalmamı istiyordu. Aşk bazen gitmekle kalmak arasında verdiğin en büyük savaştır. Sevmeyenin aklı, gerçekten sevenin de kalbi kazanır bu savaşı.
Ben bunları düşünürken içeri Ateş girdi. Bir anda İyiki doğdun Ateeeş sesleriyle geldim kendime.
Ateşden:
Nasıl unuttum doğum günümü Ah Yeşim neler yapıyosun böyle bana. Etrafı süzerken gözüme çok güzel bi kadın takıldı. Evet oydu. Bu gördüğüm Yeşimdi.
Yeşimden:
Hani beni Eylem diye biriyle tanıştıracaktın.
Defne:Tanıştırcam.
Yeşim:Burda
Defne:Eveet.
Defne eliyle bi kıza gel diye bi işaret çaktı sanırım Eylem denen kız buydu. Fazla güzeldi.
(TANIŞTIK VE BAYA SEVDİM EYLEMİ)
Ama asıl konu Ateşdi. Sözün özü azizim; hiç sevilmeyecek insanları, hiç kalınmayacak mekanları, sabredilmeyecek hayatı seçtim.
Gözleri üzerimdeydi rahatsız oldum ve lavaboya gittim. Biraz göz yaşı döktüm ve makyajımı tazedim. Tam çıktığımda karşımdaydı. Hiç birşey demeden üzerime doğru yürüyordu. Ben geri geri gidiyorum o üzerime geliyor. En sonunda çarptım duvara. Aslına bakarsam hiç ama hiç gitmek istemiyorum oradan. Sevdiğim adamın gözlerinin içine bakarken zaman dursun istiyorum. Dudaklarımın üzerinde ki baskıyla kendime geldim. Ateşi ittim.
Yeşim:Sakın bunu bir daha yapma.
Ateş:Sevdiğini belli et işte.Gizlemek başkalarına fırsat vermektir.
Dizimin altındaki elbisemi toplayıp hızlı adımlarla uzaklaştım.
Ateşden:
Elbisesini topladı ve dizleri yaradı. Yaralı dizlerinden öperim seni. Çok özlemişim o gözlerini. Karakızım benim. Sen benim için öyle bi yerdesin ki. Aklımın sağında, kalbimin solunda. Öyle bi yerdesin ki Vazgeçmekle/Direnmek arasında, bir adım atsan, bir adım uzağıma düşeceksin sanki..
O anda yanıma Fethi geldi.
Fethi:Ateş hadi pastayı kesicez.O arada Yeşim gitti rahatça gelebilirsin.
Ateş:Geliyorum 2 dakikaya.
Fethi:Peki.
Neden gitti ki şimdi? Benim ki de soru gider tabi gerizekalı. Herkesin yanına indim. Herkes ATEŞ BAŞKAN OLEY! diyerek tezahürata başladı. İyiki varlar iyiki. Doğum günü kutlama bitmişti. Aklımda tek bi kişi vardı Yeşim. Gittim evinin önüne abisi
Yalın(Can Yaman) ile konuşuyordu. Öyle güzel gülüyor ki. Ahmet kaya'nın bir gülsen kendimi bulacağım dediği yeri şimdi çok iyi anlıyorum. insan bi gülüşte nasıl kendini buluyormuş ama. Yalın gitti yanından cesaretimi toplayıp gidicem yanına pencere açık. Pencereden giricem.Yatmak için üstünü değiştirdi ve hemen ardından ben girdim.
Yeşim:Ne zamandır burdasın. Beni mi izliyosun?
sorulara hiç aldırış etmedim. Tişört ve şort vardı üzerde.
Kapıyı kitledim.
Yeşim:Ne yapıyosun?
Ateş:Çok özledim seni.
Yeşim:O yüzden mi aldattın.
Ateş:Aldatmadım .....(Tüm olayı başımdan geçtiği gibi anlattım)
Ateş:Şimdi affetmezsen affetme.Ben seni böyle sevmenin gururunu taşırken sen hayatın boyunca bir daha böyle sevilmeyeceğini nasıl kendine izah edeceksin.
Yeşim:Affetmedim seni ama yine de kalabilirsin. Ee neler yaptın?
Ateş:Boşver neler yaptığımı öpüşelim.
Yeşim:Öpüşelim.
uzun bi öpüşmenin son dakikalarında Yalının sesi geldi kulaklarıma. Ağzımdan çıkan tek söz Abin oldu.
Yeşim:Saklan.
Ateş:Sonra devam ederiz.
Yeşim:Saçmalama..
Saklandım ve Yeşim abisine uyuyacağını söyledi. Abisi odadan çıktı.
Ateş:piişt.
Yeşim:Efendim.
Nefesini yüzümde hissediyordum. Dünyanın en güzel hissi olabilir.
Ateş:Ben gideyim artık uyu sen.
Yeşim:peki git ama seni affetmedim Ateş Acar.
Ateş:peki Yeşim Aras
Bölümü geç olmadan yayınladım.Diğer hikayem 'Vicdanın Sesi'i okuyabilirsiniz.
