Korkuyorum Sen'den

yarım kalmış bir cümleyle başlar

ve güzel günleri bekliyorum. Her güzel gün daha güzelini beklemekle geçiyor. Neden gözlerimi kapattın baba? Oysa sadece öpüyor birbirini insanlar, neden onlar birbirini severken kapatıyorsun ama birbirlerini yavaştan öldürürken kapatmıyorsun gözlerimi? Ömür neden bu kadar uzun baba? Hayat bizden nefret mi ediyor da böylesine işkence ediyor bize, zaten ölmek için doğmadık mı en baştan, bu süslü yaşam mantralarının amacı ne, neden herkes kaçıyor görevinden? Dedemi özlüyor musun baba? Ben onu hiç görmedim ama evde hep onun hüznü var odalarımızda. Neden evimiz böyle kasvetli baba, seni arasam şimdi, iş çıkışı 2 somun ekmek bir demet de umut alsana. Ben seviyorum galiba baba, sevmek için mi geldik sahi bu dünyaya, yoksa ölmekten daha zor diye mi hep onunla karıştırıyoruz sevgiyi? Ben özlüyorum baba, hiç gelmeyecek güzel günleri ve her an yanımda olmasına rağmen onu özlüyorum; zaman bu kadar çabuk akarsa o gider diye mi korkuyorum baba, yaşamımız bir kısacık süre koskoca varlığın kucağında, biz olduk biz kaldık ne fark eder etmesine de, neticesinde bi ölüm ayırıyor bizi lafta, o laflar doğruysa, son nefesimi saklayacağım onun saçlarının arasına. simdi yanımda olsan ve saçlarımı okşayıp saklı nefesleri ayıklasan aralarından, her nefesi tek tek okşardım kucağımda; yıldız kaydı baba ve öldüler galiba, bilmem, sen temizle beni baba, senden sonra hayatıma giren tüm  kederlenişlerden, son bir kez kucağında olmak istiyorum, o sonsuz mutluluklarla biten masalların koynunda. (  Gözlerimi kapat baba, yavaş bir ölüm uzanıyor dudaklarıma.  )