MY EVERYTHING💔💜

■Bölüm Bir

{TUĞÇE}
Gecenin karanlığı benim odamda dahil olmak üzere tüm eve çökmüştü.Gözlerimi geceye inat daha da açtım.Annem hep küçücükken bana büyüyünce her şeyin daha güzel olacağını kendi başına aldığın kararların daha iyi olacağını söylerdi.Ama sonuç olarak hepsi yalan çıktı.Odadaki küllük daha fazla sigara almak istemezcesine dolmuştu.Bende yeni bir küllük çıkardım ve onu doldurmaya yemin ettim.Yerdeki içki şişelerinden geçmeye yer bulmuş koray yanı başıma geldi.Ah benim vefalı arkadaşım.Yaşadığım o kadar olaya ona yaptığım şeylere rağmen beni terk etmeyen tek insan.Önce annem sonra babam en yakın arkadaşım en sonra sevdiğim en azından sevdiğimi sandığım adam.Büsbütün terk edilmişim ben.

"Tuğçe?"
"..."
"Cevap vermeyecek misin?"
"Cevap verecek halim yok koray."
"Neden böyle düşünüyorsun.Ne oldu şimdi?2 gün bırakmaya gelmiyor senide."
"Terk edildim koray.Bir kez daha terk edildim önce annem sonra babam sonra dedem sonra eylül en sonra ege.Yoruldum koray yoruldum.Şu hayat şu lanet olası hayat bir kere de bana gülsün artık çünkü daha fazla dayanamayacam.Özür dilerim ama bende seni bırakacam."

Şaşkınlık ve birazda kızgınlık ile yüzüme baktı.Zaten gözlerini hiç benden ayırmamıştı.Bir anda yanımdan kalktı ve kolumdan tuttuğu gibi banyoya götürdü.

"Hatırlıyor musun kendimi öldürecem dediğim zaman bana buz gibi duş aldırmıştın sonrasında bir hafta grip evde yatmış odadan dışarı çıkamamıştım.Üzgünüm tuğçe ama şimdi sıra sende.Bu sefer duşu sen alacaksın."

Beni kucakladı ve küvetin içine oturttu."Hazır ol çünkü üşüyeceksin."Dedi ve suyu açtı.Haklıydı su soğuktu.Ama benim ruhum kadar değildi.Içimin soğuğu dışıma vursa küresel ısınma falan kalmaz bence.

Koray suyu yavaşça kapattı ve yanıma diz çöktü.Elimi tuttu sadece öyle kaldık ne o tek kelime etti ne ben ağzımı açacak gücü buldum kendimde.Dün çok derin olmasada ilk kez denediğim ve bence gayet başarılı olduğum bileklerimi yavaşça öptü.Konuşmuyordu ama ben ne demek istediğini anlıyordum.Bana değer veriyordu.Icimden dedim ki keşke.Keşke beni korayin sevgisinin binde biri kadar sevseydiniz.Belki o zaman içimde hala bir şeyler kalırdı yaşama dair.

Yanımdan kalktı çünkü zil çalmıştı.Iceride birisi ile konuştu.Çünkü uzun süre gelen giden yoktu.Bir süre sonra altaç hızlıca içeri girdi.Yaptığım şeyi kınarcasına bana kötü bakışlar attı.Her zamanki neşeli çocuk gitmiş yerine başka birisi gelmiş gibiydi.Yanıma geldi benim kolumdan tuttu ve kaldırdı.Havluyu üstüme sardı ve bana sarıldı.Içimdeki tek ses bağırarak şunu söylüyordu.

《TANRIM LÜTFEN HAYATIMA KIMI EKLEYIP ÇIKARIRSAN ÇIKAR BU IKI ŞAPŞAL SEVGILI HER ZAMAN BENİMLE KALSIN.SANA YALVARIRIM.》