Zihnimi kemiren düşünceler tüm vücudumun karıncalanmasına neden oluyordu. O güne kadar ne erkeklere, ne de kızlara her hangi bir şeyler hissetmiştim. Hiç kimsenin ilgimi çekmemiş oluşuna dayanarak hayatımın geri kalanın da kendimi aseksüel olarak nitelendirmeye karar verdiğimi hatırladıkça gülesim geliyor. Tabii bu komik durum onu görene dek sürmüştü. En sonunda aseksüelliğim hakkında yanıldığıma kanaat getirip tüm benliğimi ona adamaya razı gelmiştim çünkü o tamamen bambaşkaydı, yeryüzünde ki diğer insanlara asla benzemiyordu. Dıştan bir meleği andırıyordu ama için de ki o ufak kıvılcımı görebilen tek kişi bendim. Birlikte geçirdiğimiz her an ona olan zaafımı kullanıp bir kukla gibi oynatmıştı adeta beni ve hisleriminin her daim farkındaydı. Bu yüzden olsa gerek, arkadaş sıfatı altına sığınmış bir şekilde geçirdiğim iki yılın ardından bana tek kelime etmeden ortadan kaybolmuştu. O gittiğinden bu yana çoktan üç yıl geçti ve artık ikimizde birer yetişkin olduk. Şuan nerede ne yaptığı hakkında en ufak bir fikrim yok ama ne olursa olsun seni bulacağım Park Jimin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni Tanımla [JiKook]
FanfictionHuzur nedir? Kimine göre sessiz, sakin bir deniz kıyısında dalgaların sesini dinlemek. Kimine göre ait olduğunu hissettiği insanın göğsüne kıvrılıp uykuya dalmak. Kimine göre ise belki de yalnızca bir şarkının tınısını işitmek. Peki, kendi huzurunu...