The wound beneath my wings

Chapter 1-The day

Come true

The sun's setting like it is the most beautiful and expensive heavenly body that God created.

Para bang ito at namumukod tangi sa lahat.

How I wish I could be a sun to someone...

Iyon bang para sa kanya ay ako lang.Ako ang pinaka maganda...Namumukod tangi sa lahat ika nga nila.

When I was 9 palagi akong magigising sa isang panaginip.I dreamed about a prince riding his white galloping horse with his white suit.

Kaya kapag wrong timing at nagigising ako ni nanay dahil umaga na daw ay nakakaramdam ako ng inis.

Hindi kasi matapos tapos ang panaginip kong iyon.Hindi ko man lang nakita kung sino ang prince charming ko.Although its a dream but I really believed that those dreams that repeating are meant to came true.Maybe not now.

"Zeianne nakikinig ka ba?"

I immediately woke up from my deep thoughts when Nessi,one of my friends wave her hands in front of my face.

"h-ha?Eh?I'm on earth Nes"

"Sus ang sabihin mo nag d'day dreaming ka nanaman.Napanaginipan mo na naman yung lalaking naka sakay sa kabayo anu?"-She asked while eating the sandwich.

Andito kami sa dalampasigan at nag baon ang mga lukaret kong kaibigan ng kung ano anong makakain.Its weird that malapit lang naman ang mga bahay namin dito pero nag baon pa talaga sila.

" Hindi.Pinagmamasdan ko lang ang araw."Tinitigan niya ako na parang di parin naniniwala

"Asus."-Sabi niya habang iiling-iling.I just smiled back.Ayoko na idepende ang sarili dahil sa totoo lang iyon naman talaga ang iniisip ko

" Tara na nga!Puntahan na natin sila Lora at Runchi"Turo niya sa dalawa pa naming kaibigan na ewan ko pero mukhang enjoy pa sa paliligo kahit magdidilim na.I wonder why they still act so fond in this place. Na kahit buong buhay namin ay dito na kami nakatira.

Naglakad kami papunta sa dalawa na abala sa pagkakarera sa dagat.Gawain namin yun.Nagpapaligsahan kami pag trip namin.At ngayon mukhang trip nila dahil sa nakikita ko sayang sayang sila lalo na si Runchi na mas na uuna na kaysa kay Lora.

"Uy uy Uy kayong dalawa!Tara na't umuwi at mag gagabi na mga inday!"-Anyaya sa kanila ni Nessi

" Mamaya na mga inday.Di pa kami tapos eh!"-Protesta ni Runchi habang pabirong sinabuyan kami ng tubig ni Nessi.Tumawa naman si Lora na kanina ay nakasimangot dahil sa pagkatalo niya kay Runchi.

"Sus mga inday.FYI lang hinahanap na ko nila tatay!"

Ayaw paawat ni Nessi at gusto na yata talagang umuwi.Kung tutuusin ay makikita nga lang naman ang mga bahay namin mula dito sa dalampasigan pero at kung gusto talaga niya umuwi ay ilang hakbang lang ay makakarating na siya sa bahay nila.

Marami pa namang mga tao dito.May nga bata na nag hahabulan.Mga magbabarkada rin na naliligo at kumukuha ng litrato at mga kung sino sino pa na gusto lang masilayan ang paglubog ng araw.

"Dali na kasi!Bilisan nyo na"

"Anos?Ayaws paawats Inday Nessi?"-Tukso sa kanya ni Runchi.

Itong baklang tong talaga!

" Eh!"-Yun lang ang nasabi ni Nessi dahil siguro napipikon na

"Runch,Lor dalian niyo na galit na si Nessi oh"-Anyaya ko na rin sa Manila

" Sige na nga.Ano ba kasi iyan at ang aga aga gusto na umuwi.Edi mauna kung gusto na talagang gumura"-Ayaw rin paawat na argumento ni Runchi.

I don't know.Parang gusto nalang mag walk out o di kaya ay irapan sila.

Ang hirap magkaroon ng mga kaibigan ng ayaw magpatalo sa isa't isa.Oo tanggap ko naman na nangunguna silang dalawa pagdating sa debate.Pero for the sunset's sake!Huwag naman nila dalhin ang pagkamagaling nila dito sa harap ng papalubog na araw.Tsk scenery ruiners!

"Fine.Edi mauuna na kong umuwi.Daming satsat"

Then Nessi walk out.Aba!Ang kaninang nasa isip ko na mag walk out ay siya ang gumawa.

Tiningnan ko si Lora at nagkibit balikat lang siya.Okay?Sa pagkakaalam ko kanina lang ay masaya at nagbibiruan pa kami.Then naligo ang dalawa sa dagat habang kami ni Nessi ay nagkukwen---Oh scratch that,siya lang pala ang nagkukwento dahil busy ako kakahukay ng mga malalalim kong pag iisip.Pagkatapos niyaya niya akong tawagin na sila Runchi tapos.

Tapos....Ewan di ko alam.Teka alam ko nga pala!

Tapos nun ay nag away na sila!

Madalas silang mag away pero di naman yung katulad nito na may pa walk out walk out pa.Pag nag aaway sila ay parang biruan lang.

So tell me.What happened?

"Hay naku!Ang arte talaga.Makakauwi naman pala siyang mag isa eh"-Pagalit na sabi ni Runchi

Hinarap ko siya at nameywang.

" Tama na ha.Tama na"-Sabi ko tsaka pinandilatan siya.Tumawa lang si Lora at tiningnan ng Nang aasar na tingin so Runchi.

Sa aming apat ako ang pinaka masasabi mong taga awat.I usually got a short temper pagdating sa kanila.Sino ba namang Hindi?Kaya pag nararamdaman ko nang nagkakaseryosohan na ay pinipigilan ko na.But this time they are uncontrollable.Ugh!

Naglalakad na kami pero patuloy pa sa pag putak si Runchi.Sampung minuto pa siguro bago kami tuluyang nakarating sa harap ng bahay dahil niligpit pa namin ang basket na pinaglagyan ng mga pagkain.

"Naku!Di ko talaga papansinin yun!"

"Di ka pa rin maka get over?ha?"-Singhal ko sa kanya

" Naman! ni walk outan tayo eh.Arte!"

"Wait teka painum muna ng tubig ha"-Paalam ni Runchi at dire diretsong pumasok sa bahay namin kahit mamasa pa siya.Hays!

" Ako rin "-Paalam rin ni Lora.
ang dalawa sa paglagok siguro ng tubig sa kusina namin ay naghugas muna ko ng paa sa poso sa harap ng bahay.May mga buhangin pa kasing nakadikit doon

Nang matapos ako ay dumiretso na ko sa loob pero wala don ang dalawa.

" Runch?Lor?

Nakapatay ang ilaw?

Papalakad na sana ako para abutin ang switch nito pero may nagbukas na para sakin.

And to my surprise everyone is greeting me a happy birthday.

Oh no I forgot.Its my day today!