him

Πράκτορας 007.

Ανθής POV

Ευχαρίστησα και πλήρωσα τον ταξιτζή, αφήνοντας του κάτι παραπάνω από την βιασύνη μου.

Βρίσκομαι έξω από την βίλα του Justin, και αφού παίρνω μια βαθιά ανάσα, αρχίζω να προχωράω αποφασιστικά προς αυτήν.

Βρίσκω την μεγάλη κεντρική καγκελοπορτα μισανοιχτη, όπως την αφήνει συνήθως όταν είναι μέσα.

Δεν ξέρω αν αυτό πρέπει να το πάρω για καλό ή κακό..

..σκέφτομαι για λίγο να τα παρατήσω αλλά παίρνω ακόμα μια βαθιά ανάσα και συνεχίζω.

Πρέπει να είμαι σίγουρη ότι είναι καλά! Άμα του συνέβη κάτι και εγώ δεν κάνω τίποτα για αυτό δεν θα μου το συγχωρεσω πότε!

Προχωρώ στον πέτρινο διάδρομο της αυλής του, που διασχίζει τον μεγάλο καταπράσινο κήπο του. Στο δεξί μου χέρι έχω την πισίνα ενώ στο αριστερό μου το διαμέρισμα του.

Στρίβω αριστερά κάνοντας μια μικρή παράκαμψη για να φτάσω γρηγορότερα στον προορισμό μου.

Έχω χτυπήσει το κουδούνι μία φορά χωρίς να λάβω κανένα σήμα ζωής του Justin και είμαι έτοιμη να το ξανά χτυπήσω όταν συνειδητοποιω ότι και αυτή η πόρτα είναι μισανοιχτη.

Μπαίνω μέσα λίγο διστακτικά, καθώς οι δύο μισανοιχτες πόρτες δεν είναι καλό σημάδι.

-Justin! φωναξα μια φορά χωρίς να βάλω όμως όλη μου την δύναμη.

Έκανα ησυχία με την ελπίδα ότι θα ακούσω τον παραμικρό ήχο αλλά μάταια.

-JUSTIN! φώναξα πιο δυνατά αλλά και πιο αποφασιστικά αυτή την φορά.

Τίποτα..

..καμια απάντηση.

Προχώρησα πιο βαθιά μέσα στο διαμέρισμα και δεν άργησα να καταλάβω την ακαταστασία στο σαλόνι, οπότε πλησίασα για να δω καλύτερα.

Όλα τα πράγματα που υπήρχαν πάνω στο τραπεζάκι βρίσκονται τώρα στο πάτωμα, ενώ ο καναπές και οι πολυθρόνες είναι πιο πέρα δημιουργωντας έτσι στο σαλονι έναν τεράστιο κενό χώρο. Μια πολυθρόνα, μάλιστα, είναι αναποδογυρισμενη λίγο πιο πέρα.

Τι συμβαίνει εδώ; αναρωτήθηκα ενώ έπιασα την καρδιά μου να χτυπάει όλο και πιο δυνατά.

-JUSTIN! ούρλιαξα για ακόμα μία φορά αλλά τζίφος!

Αποφάσισα να ανέβω πάνω όπου βρισκόταν η κρεβατοκαμαρα και το μπανιο του Justin.