~ÖNSÖZ~
Merhaba arkadaşlar, ben Yusuf Karadağ. Bu kitabı çok uzun zamandır yazmayı düşünüyordum, ama bi türlü nasip olmuyordu. Ben vazgeçmedim yazdım, yazdım ve inşallah, bu sefer başarıya ulaşacağım. Siz de destek olursanız tabi. Ben, hayatımda hep iyi biri olmaya çalıştım, asla yanlış düşüncelerle yaklaşmak istemedim insanlara. Kimseyi kırmak istemedim, ama beni kıran insanlar da çok oldu bunu unutmadım. Tabi ki benim de mutlu zamanlarım oldu tabi ki benim de iyi ki doğmuşum ve iyiki gelmişim dünyaya dediğim günler oldu ama bu günlerin ertesi hiç te iyi olmadı.
Kime güvendiysem, hüsrana uğradım. Kime kalbimi emanet ettiysem, o kişi kalbimi her defasında parçaladı. Ama ben asla bıkmadım. Sevdim, çünkü sevmek güzel bir şey. Hele ki hayvan sevgisi. Hayvan sevmeyen, insan sevemez derlermiş. Doğru. Gerçekten hayvan sevmeyen, insan sevemez. Çünkü o kişi, sevgi diye bir şeyi hayatında hiç görmemiş, tatmamış belki o duyguyu. Belkide, sevgi kavramını tesadüfen bile olsa duymamıştır. Kısacası söyleyeceğim, hayatta asla vazgeçmeyin, sevin. Sabredin yeri gelince. Ama yeter ki sevin, çünkü bence, sevginin değistiremeyeceği şey, açamayacağı kapı yoktur.
▪ Sabreden derviş, muradına ermiş.
▪ Sabrın sonu selamettir.
