..."Ben" dedi, "Hiç sevmedim.
Kalbimi hissetmedim.
Annemin ağlayışını izledim,
Babamın yavaşça ölüşünü seyrettim.
Tanrı görmedi.
Öldüm, hissetmedim.
Tanrı hissetmedi.
Tanrı'nın öldüğü gün,
Şeytan bendim.
Ellerimle karanlığı böldüğüm gün,
Gözlerimle aydınlandığımı sandığım
Kalbimi kana buladığım
Ellerimden zehir
Avuçlarımdan kan aktığı gün
Ben, büyüdüm."
Asmodeus durdu, derin bir nefes aldı. Mumlar gecenin karanlığında uğuldarken vahşi gözlerini kıza çevirdi.
"Ben Asmodeus, adımı şehvet ve adaletten aldım. Ölümü gördüm, savaşı yaşadım.
Damarlarımda akan Taipan kanı toprakla buluşana kadar savaşacağım."
Ay ışığı sırtını öperken kıza döndü. Vücudunun alt kısmından başladığı belli olan görkemli yılan dövmesi kalbinden geçip boynuna ulaşıyor, kafası ise tam şah damarının üzerinden tamamlanıp kendini sergiliyordu.
Gözleri, damarlarında gerçekten de zehir olduğunu bağırıyordu. Safkan, yılan soyu.
"Bu gece" dedi, "Ruhunu al ve uzağa fırlat. Kimse temiz değildir. Ruhun hiçbir şey kirlenmeden kalamaz."...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAFKAN YOLU
Science FictionDolunay tepedeyken Aydınlıkta Saklanan geldi. Denizlerden zehir aktı, Anneler bebeklerini kanla besledi Gökten zehir yağdı Topraklar kurudu. Aydınlıkta Saklanan, Cadıyla işbirliği yaptı. Şeytan Elması'nı safkana yedirdi. Ay karardı, Denizler ve gök...
