Üvey Abim

5 - ŞİMDİ OLMAZ

Zamanınızı ayırıp en alttaki açıklamayı okumanızı rica ediyorum.. İyi okumalar..

Alarmın sesiyle uyandığımda saate bakmak için telefonu elime aldığımda bunun alarm değil zil sesi olduğunu yeni anladım. Kayıtlı olmayan br numaraydı.

- Alo?!

+ Alo Mira Hanım ile mi görüşüyorum?

- Evet benim buyrun.

+ Mira hanım b-en nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama, ... " söylerken kekelemişti. Artık endişelenmeye başlamıştım.

O arada Kaan da uyanmıştı.

+ Kaan Bey ile konuşsak daha iyi olacak sanırım onun telefonuna ulaşamadık " demesinin ardından telefonu Kaan'a uzattım. Zaman geçtikçe endişeleniyordum.

- Söyleyin artık ne var ?!

+ Kaan Bey anneniz .. vuruldu.

Kaan'dan ;

Söylediği cümleyle kan beynime sıçramış telefon elimden kayıp gitmişti.

Hayat şuan ağır çekimdeydi sanki.

Başım ağrıyordu.

Babam geldi sonra aklıma.

Daha onun acısı geçmemişken şimdi annem.

Dışardan sıradan sert bir oğlan gibi görünüyorum belki, her gece içki içip sigara paketlerini bitiren. Dışardaki insanlara kötü davranan. Sürekli kavgalara karışıp ağzından küfrü eksik etmeyen.

Ama nihayetinde bir insandım.

Duygularım vardı ve babamı kaybetmemin ardından annem.. Buna dayanamazdım.

Ve vurulmuştu?!

Biri onu vurmuştu.

Kimdi o şerefsiz? Nasıl yapabiliyorlardı bunu? Hiç mi düşünmüyorlardı? Vicdan denen şey her insanda yok muydu yoksa?

Hayır şimdi olmazdı.

Şimdi değil..

..

Düşüncelerimden kurtulmamı sağlayan elinde tişortümle gelen Mira oldu. Ona baktığımda gözleri şişmişti. Üstünü giyinip hazırlanmıştı.

- Hadi giydireyim sana" dedi sesi kısık çıkmıştı.

Gözlerimi kapayıp giydiesi içn kollarımı kaldırdığimda yüzümdeki ıslaklığı farketmiştim.

Ağlamıştım.

Ben çok nadir ağlardım. Güçlü olmam lazımdı çünkü. Şimdi de o nadir anlardandı. Belki de ilk kez veya ikinci kez. Bir de Mira vardı.

Ağlamıştı.

Benim için. O mükemeldi. Kusursuzdu. İlk görüşte aşkımdı o benim. Şimdi ona yük olmak istemiyorum ama o benim icin her şeyi yapmaya hazır gibi görünüyordu.

...

Mira'dan devam

Hastaneye gelmiştik ve Kaan perişan bir şekilde ameliyathanenin önünde bekliyordu. Onu öyle gördükce içim acıyordu.

Ne kadar da garipti hayat.

Daha birkaç gün önceydi çok erken değil,  babamın evleneceğini ögrenmiştim. Karşı çıkmıştım başlarda. Hayatın bana nasıl bir aşk getireceğini bilmeden.

Cidden ne kadar çabuk bulmuştum aşkımı? Nasılda tutuşmuştum hemen?

Ama kolay değildi ki yaşadıklarım. Annemin vefatı, yalnızlık, herkesin beni terketmesi, babamın ilgisizliği geldi ardından. Meğer bu yüzdenmiş.

Birinden duymuştum, ruh eşi aranılarak bulunmazdı. Karşınıza çıkardı birden. Ben bulmuştum ruh eşimi.

O beni seviyor muydu peki? Emin miydim bundan? O da beni böyle görüyor muydu? Seviyordu tabiki! İnsan ruh eşini nasıl sevmez ki?

Peki ya Selen annem.. Annem diyecektim artık ona. Neden biliyorum, belki de Kaan için. Nasıl olacaktı? Hala ameliyatta. Düzelec mi peki? Yoksa...

Hayır bunu düşünmek istemiyorum. Kaan ne yapar? Nasıl düzelir bir daha?

Düşüncelerim âni ve yüksek bir ses ile bölündü. Bu bir silah sesiydi. Aklıma yine o telefon görüşmesi gelmişti. "anneniz vuruldu."

Istemsizce sese doğru koşmaya başladım. Kantinin kapısının önünde bir adam yatıyordu. Kendini vurmuştu.

İçımdeki bir ses deli gibi gidip kim olduğuna bakmamı istiyordu. Dediğini yaptım yanına gittim. Eğilip arkama son bir kez baktığımda Kaan'ı görmüştüm. Anlamamış bir biçimde bakıyordu bana. Tekrar önüme dönüp nedense korkarak cesedi kendime çevirdim.

Bu-

B-bu babamdı.

Babam,

Beni bırakıp yeni evlendiği bir kadın için nasıl giderdi? Beni bırakıp nasıl intihar edebilirdi?! Ben onun kızıydım.. Ama o iki günlük karısını seçmişti.

Sesli bir şekilde ağlamaya başladım. Kızmıştım ona. Ama kendimi durduramıyordum. Annemden sonra ikinci kez. Bu seferde o bırakmıştı beni. Hemde bilerek, isteyerek. Nasıl dayanacaktım şimdi?

Bir tek o kalmıştı artık. Yapayalnızdım. Ailem yoktu sonuçta? kolay mıydı? Yaşıyor muyduk peki cidden?

Ağlamaya engel olamazken Kaan yanıma gelmişti. Birlikte ağlıyorduk. Artık hiçbir şeyin dönüşü yoktu.

Hayat dediğimiz neydi ki zaten? Bak bitivermişti işte anlamı...

Eveet herkese merhaba benim değerli okuyucularım. Öncelikle multimedia da Mira'nın babası Ali var. Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Bayadır aksattığımın farkındayım ancak sizinde bildiğiniz sebeplerden dolayı yazamıyordum (hastane falan). Ama artık daha iyiyim ve geri döndüm..

Konuya gelecek olursak, size mükemmel bir haver vemek istiyorum! Daha bir ya da iki bölüm önce yüz küsür okuyucuyu geçtiğimizi söylemiştim. Şimdi işte tam 1k yı geçtikk!! Inanabiliyor musunuz? Çok yakında sadece ikiyüz okuyucudan sonra 1,5 bin olacağız. İşte bu beni o kadar mutlu yapıyor ki. Acımı bir yana bırakıp artık wattpad e daha fazla özen gösterecegim..

Sizi inanılmazzzzz çokkkk seviyorum. Vote ve yorumu unutmayın. Bir sonraki bölümde görüşürüz benim 1,48k lık birtanelerimm 🤗 ...