İLK AŞKIM

Kavga

-Ya bi sus artik be yol boyunca beynimizi şişirdin
-Sinem şaka mısın sen? Ya Reynmen diyorum, sarıldık diyorum, foto çektik diyorum, bana 'kendine iyi bak' dedi diyorum, hani daha ne diyebilirim ?
-Anladık tamam da yol boyunca 'Reynmen her zaman yanımızda' diye Reynmen şarkısı söylemek ne ya hadi bizi geçtim etraftaki insanlar deli mi bu bakışı atıyorlardı sana
-Amann bee Sinem bidaha nerde görecekler beni acaba ?
Yurda ulaşmıştık kendimi yatağa attım ve fotoğraflarımızı instagrama attım ve dünyanın en güzel bildirimi geldi telefonuma "reynmen gönderini beğendi"

-Ne uyudun bukett be kalk artık

Sinem'in sesiyle gözlerimi açtım. Olduğum yerde uyuyakalmışım öyle

-Saat kaç oldu?
-Saat 11 oldu kal gidiyoruz artık
-Nereye
-Off Buket nereye gidebiliriz eve gidiyoruz anladın ?

Kalktik gittik eve valizimi boşaltıp duşa attım kendimi. Banyodan çıktım Kübra ve Sinem temizlik yapıyorlardı saçımı taramaya başladım ki aniden dışardan gelen sesle irkildim. Pencereden dışarı baktım Yusuf ve bi adam kavga ediyorlardı ama Yusufun sesi mahalleyi inletiyodu resmen. Çevredeki birkaç adam aralarına girmeye başladılar. Bende kendimi aniden dışarda buldum. Arkamdan bizim kızlar da geldi. Korkmustum valla daha önce Yusuf'u hiç böyle görmemiştim. Gerçi sadece bir kere görmüştüm canlı olarak ama değişikti işte baya bir sinirliydi. Gözlerinden ateş püskürüyordu resmen.
" oğlum o laflarını ******e sokcam senin bekle sen " sesi binaların arasında yankılanıyordu. İçim ürpermişti resmen. Çok fazla sinirliydi. Ayırdılar kavgayı diğer adamı uzaklaştırdılar baya Yusuf'un sinirini inmemişti hiç ama. Neden bu kadar sinirlendiğini gerçekten çok merak etmiştim. Ama şuan sadece sinirinin inmesini istiyordum. Biraz sakinleşti ama küfürleri saydırıyordu. Ardından binadan annesi ve kardeşi indi. İnstagramdan biliyordum Nasibe teyze ve Hamzayı
Nasibe teyze de çok korkmuş gibiydi Yusuf'un yanına gelip sarıldı ki onu sinirini bi tek bu dindirmişti.
Yüzünde çizikler vardı ve dudağı patlamıştı.
"dudağın patlamış" dedim. Elini dudağına sürdü eline gelen kana baktı. Hemen yan tarafta olan bakkala gectim, pecete ve yara bandı alıp hemen yanlarına gittim.

-Bekle şu yara bandını dudağına yapıştırim
-Gerek yok
-Gerek var dudağın kötü kanıyor
dedim ısrarlı bi tavırla
Nasibe Teyze de aynı şekilde
-Evet Yusuf bekle de şu yara bandını yapıştırsın
Yusuf da onaylar bir şekilde bana doğru döndü önce peçeteyle fazla kanı temizleyordum ama ellerim titriyordu ve onun canını acıtmaktan korkuyordum. Yara bandını da yapıştırdım. Bana bakıp teşekkür etti.
Eve doğru yürümeye başladı annesi de peşinden gitti. Biz de eve girdik.
Acaba niye kavga etmişlerdi merak etmiştim. Baya sinirlenmisti ve sinirleri dinmemişti. Onu bu kadar ne sinirlendirebilirdi ki?